စာမေးပွဲနီးလာပြီမို့ စာသင်ချိန်အစား ကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ချိန်တွေပိုရလာတာမို့ ဟာအိုနဲ့ ဟန်ဘင်း
တူတူရှိတဲ့အချိန်တွေပိုများလာပါတယ်။
ဟန်ဘင်းနားမလည်တဲ့စာတွေရှင်းပြလိုက် ကိုယ့်စာကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ဟာအို့ရဲ့နေ့ရက်တွေကို ဟန်ဘင်းနဲ့ဖြတ်သန်းခွင့်ရတာ ပျော်စရာအတိ။
စာဂရုတစိုက်လုပ်နေတဲ့ဟန်ဘင်းကိုငေးကြည့်ရတာက ဟာအို့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုပါပဲ။ ဟန်ဘင်းက အရမ်းချောတာမို့ ဘယ်လောက်ကြည့်ရကြည့်ရ ဟာအို့အတွက်ရိုးသွားတယ်လို့မရှိဘဲ ထပ်ခါ ထပ်ခါကြည့်ချင်နေမိတုံးပါပဲ။
"ဟာအို... ဟာအို.."
"ဟင်...အင်း...ဟန်ဘင်း ဘာမေးဖို့လဲမေးလေ"
နှစ်ခွန်းလောက်ခေါ်လိုက်မှ အယောင်ယောင်
အမှားမှားနဲထူးလာတဲ့ဟာအို။ ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး
ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ဟာနူးရေ။ မင်းအတွေးထဲမှာ ဘာတွေများရှိနေလဲ ဝင်ကြည့်လို့ရရင် ဝင်ကြည့်လိုက်ချင်ပါတယ်။
"ဘာမှမေးစရာမရှိပေမယ့် ကိုယ်ချောတာကိုယ်သိတာမို့ ဖြေးဖြေးပဲကြည့်ပါလို့ ရှေ့ကနေ အဲလိုကြီး
တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေတော့ ကိုယ်ရှက်တယ်လေ"
"ရူးနေလား? ဘယ်သူက မင်းကိုကြည့်နေလို့လဲ
မင်းစာလုပ်တာမှန်မမှန်အကဲခတ်နေတာ မင်းကိုကြည့်တာမဟုတ်ဘူး"
နားရွက်တွေရဲနေတဲ့အထိ အသဲအသန်ငြင်းပြီး ဗြောင်လိမ်နေတဲ့ကောင်လေးကို အူတွေယားလွန်းလို့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေကိုဖျစ်ညှစ်ချင်မိပါရဲ့။
………………….………………………….....…...............
"ဟဲ့...သူလေ ငါတို့ဟန်ဘင်းအိုပါးနားကပ်နေတဲ့
တစ်ယောက်ဆိုတာ"
"ဟယ်...ဟုတ်လား။ ဒီလိုမျိုးဟိုမရောက်ဒီတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ဟန်ဘင်အိုပါးနားကပ်ခွင့်ရသွားတာလဲ..?"
"ငါ့အစ်မဆီကကြားတာတော့ အရင်တည်းက
ဟန်ဘင်းအိုပါးကို အဲတစ်ယောက်က သဘောကျနေတာတဲ့။ စာရှင်းပြမယ်ဆိုပြီး အတင်းလိုက်ကပ်တာနေမှာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ဟန်ဘင်းအိုပါးက သူ့ကို ဘာလို့အရေးလုပ်နေမှာလဲ"
YOU ARE READING
မောင့်ဟာနူး
Fanfictionရယ်မောလိုက်တိုင်းပေါ်လာတတ်တဲ့ မောင့်မျက်နှာပေါ်က ကြောင်နှုတ်ခမ်းမွှေးလေးတွေက ငါ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်ရာအသက်ဓာတ်လေးမို့ သူများတွေရှေ့ မင်းရယ်မောတဲ့အခါ မနာလိုရတာမို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ရှေ့မှာပဲရယ်မောပေးပါ။
