FELFENA

16. Bölüm

Size biraz içimi döksem?

Bizden Ötesi adlı kurgumu bir buçuk senedir wattpad de yayınlıyorum ancak "Şiddet içerikli paylaşım" sebebiyle yayından kaldırıldı.

Bir şekilde kurgumu kurtardım ancak sorun çözülemedi, bu kez de ben yayından kaldırma kararı aldım.

Bizden Ötesi benim yaşayamadıklarım, Felfena ise yaşadıklarım aslında, ikisini birbirinden ayırmam mümkün değil.

Kalemim basit gelebilir, yazdıklarım size ulaşmıyor olabilir ancak bilin ki  yazdığım her bir kelime kalbimle hissettiklerim ve zihnimde harmanladığım düşlerin eseridir.

Bizden Ötesi kitabımdan asla vazgeçmeyeceğim, sorun çözüldüğü an tekrar yayınlamaya başlayacağım, tek bir satırını dahi değiştirmeden.

Felfena için yolumuz şu an için uzun görünüyor. Başka kurgularımda da böyle sıcacık bir aile olur muyuz?

Keyifli okumalar dilerim çiçeklerim.

HA. 🧡

🐞

Birçe'nin bir yanında Burçak hanım, annesi, bir yanında Cihan bey, babası, kızlarının ellerinden tutmuşlardı. Herkesin gözü yaşlı, herkes hissettiği duyguların ağırlığıyla çırpınıp duruyor.

Hiç şüphesiz Birçe'nin, herkesten daha ağırdı yükü, daha sancılıydı içinde büyüyen hisleri. Artık emindi. Yepyeni bir kimliği olmuştu.

O artık Birçe Şanlı idi.

Ne yapacağını bilemiyordu. Öylece buruşturduğu elindeki kağıda ve aynı kendisinin ki gibi titreyen öz anne babasının ellerine bakıyordu. Kimsenin ağzından tek kelime çıkmıyordu. Birçe, sessizce akıttı yaşlarını. Kimse duymasın istedi hıçkırıklarını. Kimse görmesin de isterdi amma bu mümkün değildi.

Neye ağladığını da bilmiyordu üstelik. Başka bir ailenin kızı olduğu için mi yoksa Ahmet bey ve Yeliz hanımın kızı olmadığı için mi? İkisi birden mi yoksa? Evet evet, ikisi birden olmalı. Elbette annesi ve babasını birbirinden ayırmazdı Birçe, nasıl ayırsındı? Amma bey babasına çok düşkündü. Herhalde her kız çocuğu düşkündür babasına, bunda garip olan ne? Şimdi elinde tuttuğun kağıtta babasının ismine Cihan diyorlar. Cihan Şanlı. Niye mutlu olamıyor Birçe? Bu insanları tanımadığı için mi?

Hayır.

Onu neden terk ettiklerini bilmediği için.

Öz anasının ve atasının elinden çekti ellerini. Tamamen kesti temasını. Gözyaşlarını sildi sonra. Direkt Burçak hanımın gözlerinin içine baktı. Aynı anası gibi, aynı Burçak hanımdan miras aldığı cesareti gibi korkusuzca baktı gözlerine. Belkide az sonra söyleyecekleri kalp kıracaktı. Amma ne fayda! Bir kez girdi usuna çirkin düşünceler.

"Beni niye terk ettiniz Burçak hanım? Öldü biliyordukta ne demek? Ne oldu on yedi sene evvel?"

Birçe'ye göre, bir ananın çocuğunu bırakıp gitmesinin mantıklı bir açıklaması olamazdı. Baba, evladı kucağına almadan baba olduğunu idrak edemez derdi büyükleri. Doğru mu bilmiyordu. Amma şunu biliyordu baba yeni doğmuş bir bebeği, henüz bağ kuramamış evladını belki terk ederdi.