Limang buwan na ang nakakalipas at nandito na kaming lahat ng kada sa airport. And yes! Finally, uuwi na siya.
After ilang minuto, biglang may isang lalakeng naka-wheelchair ang papunta sa aming direksyon.
And, before I could realize it, biglang tumulo ang mga luha ko. How come? BㅡBakit naka-wheelchair siya? A lot of thoughts ran through my mind but I did not say anything, instead, I ran towards him and hugged him tight.
"I'm sorry for lying, Miks." I hugged him tightly.
"KㅡKailan pa?" I said, still hugging him. Ayoko na siyang pakawalan pa.
"The week before umalis ako. I've decided na 'wag nang sabihin sa kahit sino sa inyo at baka sumunod ka dun. Syempre, mapapabayaan mo ang career mo dito, diba?"
I caressed his face. "Sinabi mo sana. AㅡAno? Kumusta? What happened dun? Are you okay na ba?" Napailing na lang siya. Hindi ko mapigilang maawa sa kanya.
BㅡBakit ba 'to nangyayari? Well, wala na kaming magagawa. This is our fate.
Hinatid muna namin si Kief sa bahay nila. Sinalubong naman kami agad nina Thirds at Dani. Inalalayan namin si Kief para mahiga muna sa kama niya.
She tapped the other side of the bed; signalling me to lay on the bed.
"I missed you so much." He said while hugging me.
I sshed him at baka makakasama pa sa kanya ang laging nagsasalita.
Araw-araw, pumupunta ako sa bahay nila para i-monitor siya. Araw-araw rin, may kung anu-anong tinutusok sa kanya.
I can't see him like this. Sobrang sakit makita siyang ganito. He don't deserve this.
Kung nagtatanong kayo about sa amin ni Ara, we're somewhat friends na rin. I'm trying to avoid the awkward moments with Ara kasi ayaw ko nang maulit pa yung noon.
Biglang napatawag si Tita Mozzy kaya dali-dali ko itong sinagot.
Me: Tita?
Tita: Anak, si Kiefer..
Ara's POV
Palabas na ako ng dorm nang makita si Thom na nakasandal sa kotse niya.
"O ba't nandito ka?" Tanong ko. "Ang aga-aga."
"May lakad ka?" Tanong niya nang makitang bihis ako.
"Wala naman." Agad kong sagot kahit may bibilhin sana ako. Hihi.
Sumakay na kami sa kotse niya. Bigla naman naming nadaanan si Mika kaya huminto kami.
"Miks, saan ka?" Tanong ko.
"PㅡPwede pahatid?" She shyly asked.
"Saan ba?" Tanong ni Thom.
"Kina Kiefer. Napatawag kasi si Tita Mozzy. Emergency daw." She explained.
"Sige. Sakay na." I said.
Sobrang traffic kaya pagdating namin sa Cainta, wala na sila.
"Nagmadali po silang umalis papuntang airport. Inatake na naman po si Sir pero di na gaya ng dati.. mas grabe." Sabi ni Manang na halos maiyak.
I partially smiled. Galing ni Kiefer, a. Oo, palabas lang lahat to ni Kiefer. Sabi niya, siya na daw bahala.
"Hali na kayo at baka maabutan natin sila." Sabi ni Mika na teary-eyed pa.
Syempre, pinigilan namin. "Kanina pa sila umalis, ineng." Sabi ni Manang.
"Maghintay nalang tayo dito, Miks." I said. "Sasamahan ka naman namin, e." Sabi ko. Nanlaki naman ang mata ni Thom. Haha. Nganga ang date sana namin.
We've waited for hours 'til biglang nagtext si Kiefer.
From: K. Ravena
Nandito na kami sa ospital.
Well, nagbasketball naman talaga si Kief dun pero biglang may ganitong pakulo nang pauwi na siya.
Sinabihan ko na si Mika na nandun na si Kiefer sa ospital kaya yung gaga, dali-daling tumayo at nauna pa sa kotse.
Agad naman kaming pumunta sa ospital. Nauna si Mika kaya we grabbed the opportunity para iwan siya. The lights are off.
"Ara?" We heard her yell.
Biglang bumalik ang ilaw at nag-abot ang mga nurse ng tig-iisang rose. Talaga 'tong si Kiefer. May ganitong nalalaman.
May apat na doctor na nakahawak ng flashcards sayingㅡWill You Be My. Bigla namang lumabas si Kiefer out of nowhere.
Mika's POV
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Should I be mad at him? Kasi he played with my feelings? Pero bakit mas dominant yung saya?
At ngayon, bigla siyang lumabas while holding the 5th flashcard; completing the questionㅡWill You Be My Girl? I can't help it but cry.
"I never wanted anything else. Alam kong medyo maaga pa para tanungin ka nito pero I want you to be mine now. I love you. Yan lang ang alam ko ngayon. Nung una kitang makita, I can't explain the feeling. Para bang bigla akong na-curious sa appearance ko. Yan ang dala mo sa 'kin."
I smiled. He then continued.
"Ilang beses kitang sinaktan pero still, di mo ako iniwan. I thought na wala na akong uuwian dito kasi andyan si Ara. But, hindi. You were there nung nakauwi ako. And now, ayoko nang pakawalan ka." He said while drawing closer to me.
I hugged him tight and said the sweetest word that ever came from my mouth.
"Yes!" Biglang may mga pumalakpak at nakita ko sina Ara, Thom, Tita Mozzy, Thirds, Dani, Lings, and even my family.
Kinabahan ako bigla nang makita ko si Papa. "Okay lang anak, kilala na naman namin 'to si Kiefer." Sabi ni Papa kaya napatawa nalang ako.
"I love you." He whispered.
I kissed his cheek and said, "I love you, too, Mr. Ravena."
ㅡ
Sorry for the short, cheesy and cliché chapter. #TeamImagination po ang storyang ito, okay? Hope you like this one. Your thoughts?
#KapitLang #Mieferever #MieferTho315
