Mika's POV
Putuㅡputi lahat ang nakikita ko sa paligid. Ospital. Bakit ako nandito? Aish. Malamang naaksidente ako, diba?
"Anak," Si Mama. I cried in her arms. I felt pains, physically and emotionally. Teka..
"KㅡKamusta si Kief? Nasa'n siya?" Gusto ko siyang makita. The last time I saw him.. nag-aagaw buhay siya. Did he survive?
Di makatingin si Mama sa akin. Tears formed in her eyes. "IㅡI'm sㅡsorry, anak. WㅡWala na siya." My system went wild.
Hindi pwede. Kailangan ko pa siyang makausap.
Pumasok si Papa and pinatahan ako. Masakit, syempre. He's my lifeㅡI can't live without him.
"No! Palabasin niyo ako dito! Kakausapin ko pa siya! Asa'n siya?" I'm tired. Sobrang dominant ng physical pains na nararamdaman ko. "Maawa kayo.. please.." Mahina kong sabi.
"Anak, tama na.." Sabi ni Mama habang hinihimas-himas ang balikat ko.
Di ko namalayan at nakatulog na pala ako.
**
"I love you.." I heard someone at my backㅡno, not just someoneㅡsi Kiefer, ang lalaking pinakamamahal ko.
"Kiefer?" Tumalikod ako just to see him kneeling in front of a girlㅡsi Trinca. BㅡBakit?
Di niya ako narinig. He said that 4 words that made my heart tore into pieces, "Will you marry me?"
Trinca looked at me and mouthed, "Sorry." Napapikit ako habang sinasabi niya ang mga katagang ako sana ang dapat bibigkas, "I do, babe." At, hinay-hinay na naglapat ang kanilang mga labi.
Huli na upang mapikit ko ang aking mga mataㅡnakita ko kung gaano kasaya ang dalawa.
"Kiefer! Kiefer!" Pilit ko siyang tinatawag pero hindi. Hindi siya lumingon.
Niyakap niya si Trinca na para bang sinasabing "she's my forever. I love her and no one else should interfere"
Umiyak ako. I'm tired pero yung mga luha ko, para bang di sila nawawalan ng gana umiyak.
Napalingon siya sa akin. "MㅡMika?" Napangiti ako.
Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Hinawakan niya ang mga kamay ko at isa-isa itong hinalikan. Ngumiti si Trinca at isinauli ang sing-sing kay Kiefer.
Lumuhod siya sa harapan ko. "Mika Aereen Reyes, will you marry me?" My tears fellㅡbut, this time, it's pure happiness.
"Of cㅡ" May biglang naghiwalay sa mga kamay namin at pinaglayo kaming dalawa. "Kiefer! 'Wag mo akong iwan!"
**
"Kiefer!" Napatayo ako bigla sa kama ko. Isang panaginip? Pero bakit parang totoo lahat ang nangyari? DㅡDi kaya, buhay pa talaga siya?
Biglang pumasok si Mama at niyakap ako bigla. "Anak.. 'wag mo nang pahirapan ang sarili mo. WㅡWala na siya.."
Kumalas ako sa yakap at ngumiti, "Ma, buhay siya. Nagkita kami. Magpapakasal na nga kami, e."
Napaface-palm si Mama. Bakit ba di nila ako paniwalaan? I can feel it, he's alive. Magpapakasal pa kami, diba? He proposed to me already. We're engaged.
May biglang pumasok sa kwarto ko. Mas lalong lumaki ang mga ngiti ko nang makita si Ara.
Lumabas muna si Mama habang si Ara ang pumalit sa pwesto niya sa tabi ko. "Miss ka na namin. Sobrang layo kasi ng States, e."
TㅡTeka? Nasa States ako? Kailangan kong umuwi ng Pinas. I need to find him.
"I miss you, too. Ara, bㅡbuhay pa si Kiefer, diba?" Mahina kong tanong sa kanya.
Napatingin siya sa bintana. "Wala na siya, Ye. Di pa ba nasabi sa 'yo nina Tita?"
"PㅡPeroㅡ"
"Ano ba, Ye? Wala na nga siya. Ano ba ang mahirap intindihin dun?" Bakit ba ang hirap paniwalaan ang sinasabi ko? DㅡDahil ba wㅡwala na talaga siya?
"SㅡSorry." Nakayuko kong sabi kay Ara. Ngumiti siya at niyakap ako.
"Nandito naman kami, e. Ilang araw nalang din at makakabalik ka na sa Pinas. After how many months, babalik ka na sa team." Volleyballㅡdiyan ko nalang muna ibabaling ang atensyon ko.
**
Ara's POV
Naawa na talaga ako kay Yeye. Gusto ko man sabihing buhay pa si Kief, ayaw ko namang malagay sa risk ang buhay niyaㅡlalo na kapag malaman niyang di na siya nito mahal.
"Miks, may gusto kang ipabili?" Tanong ko sa kanya. Kanina pa 'to natahimik, e.
"Wala naman. Ay, pakisabi kay Mama na yung phone ko." Hala. I read yung latest tweet ni Kief. Pa'no pag nakita yun ni Miks?
Kiefer Ravena
Unfollow
Ayan, okay na. Di na siguro niya 'to mapapansin.
Ayoko na siyang masaktanㅡhe's not worth her tears.
•°•°•°•°•°•
Short update po. Wala sanang bumitiw sa storyang ito. Ayun lang. Wala na akong ibang masabi. Huhuhu.
