[ peach blossom ]

🌺 ch¹³ 🌺

بابت ارادتم به سریال انتیمد او اس تی هاشو میزارم برای فیک ^^☻
موسیقی این پارت: ( لینکش رو گذاشتم مسیج بورد.)

Lin Hai: Love Entanglement

________________________________________

اولین برفِ زمستان همه جارو سفید پوش کرده بود؛ و هوای سرد باعث میشد ساکنان قصر، موندن توی اتاق هاشون رو ترجیح بدن. خبره جدیدی از امپراتور و ارتشش نیومده بود و بکهیون مثل تمام ماه های گذشته روزش رو با فکر به سهون شروع کرده بود.
دلتنگی چیزی نبود که بتونه انکارش کنه، البته که قصدی هم برای این کار نداشت. اما چیزی که بیشتر از دلتنگی اذیتش میکرد احساس نگرانی بود که داشت. به هرحال توی جنگ هر اتفاقی ممکن بود بیفته.
یونجون با سینی توی دستش وارد اتاق شد و همینکه بوی سوپ به مشام بکهیون رسید، سریع از تختش پایین اومد و روی صندلی نشست. با اشتها به کاسه هایی که ازش بخار بلند میشد نگاه کرد و گفت:

+سوپ مورد علاقه ام!

_آره.. رفتم آشپزخانه و ازشون درخواست سوپ کردم. مخصوصِ خودته، شروع کن.

هردو قاشق هاشون رو برداشتن و مشغول خوردن شدن. بکهیون بعد از قورت دادنه اولین قاشق با لحن بی حوصله ای گفت:

+جون.. حوصله ام سر رفته. از وقتی سهون رفته اینجا خیلی برام کسل کننده شده.

پسر چرخی به چشم هاش داد و گفت:

_حالا نه که وقتی بود هر روز میومد و سرگرمت میکرد.

+به هرحال حضورش دلگرم کننده بود.

_هِیییی.. داره بهم بر میخوره؛ یکمم به من توجه کن.

بکهیون لپ محافظش رو کشید

+تو که پسرَک عزیزِ خودمی.

یونجون با حالتی پوکر بهش خیره شد و بعد از چند ثانیه دوباره شروع کرد به خوردنه غذاش.

+میگم.. چرا اینجا هیچکس برف بازی نمیکنه؟ بابتِ اولین برف سال ذوق زده نیستین؟

_ نه نیستیم.

+واقعاً که.

_چیه؟.. نکنه انتظار داری ملکه با اون ابهتش بره وسط حیاط قصر، و با صدای بلند به همه بگه بیایین برف بزنین به سر و کله هم.

بکهیون از تصوره چنین چیزی خندید

+ بد فکری هم نیست.

_آههه بیخیال استاد. دوری از فرمانده عقل از سرت بُرده.

+ هِی بچه.. درست صحبت کن.

سوپس رو تمام کرد و به صندلیش تکیه داد.

+بدنم کاملاً گرم شده و انرژی دارم برای درست کردنه آدم برفی.

_درست کردنه چی؟

بکهیون سوالش رو نادیده گرفت و گفت:

+اینجا دستکش پیدا میشه؟