CHAINS

Chapter 13

At dahil pa-special si Ashton,  nandito nanaman kami ngayon sa airport para sunduin siya.

Malayo palang ay kitang kita ko na siya. Hindi ko na kasi kailangang hanapin pa si Ashton. Dahil sa dinami dami ng tao, he stands out not only because of his height but also because of his oozing gorgeousness. If that's even Legal..

Although I hate him, hindi ako bulag at manhid para hindi I-appreciate ang kagwapuhan niya. Kung hindi ko kasi I-a-acknowledge ang kagwapuhan niya, parang sinabe ko naring pangit ang anak ko. No way. Hindi ako epokrita.

And now, just like all the women around the place, I ogled at his overloaded hotness.

The guy is unbelievably handsome, I tell you!

Magulo ang white blonde na buhok niya na mas nagpadagdag ng umaawas na sex appeal niya... He looks like he just got out of bed because of his hair.

Ang pinakapaborito ko sa kanya ay ang mga mata niya.
His eyes, now a shade in between blue and green, are like that of the ocean itself, deep and dangerously beautiful.

Tapos yung ilong niya na sobrang tangos, perfect na perfect yung shape. Talo pa ang ilong ng mga babae. His nose complimented his prominent cheekbones. And his jaw is more defined than anyone i know.
Kahit na naka simpleng t-shirt at maong pants lang siya ay nakakaintimidate parin siya. Parang may black aura kasing nakapalibot sa kanya. Panu ba naman kasi, sobrang seryoso ng mukha niya. Hindi man lang ngumingiti.
He always walks with purpose and authority. At kapag naka suit and tie na siya, lahat ay ilag sa kanya dahil sa sobrang lakas ng aura niya.

Kahit na ayaw na ayaw ko sa kanya, I'm actually thankful na siya ang pinagkuhaan ng genes ni Asher. 

Papalapit na siya sa amin and our eyes locked.

Those dead yet beautiful eyes glared at my doe shaped brown eyes.

He looked murderous. I'm scared right now but I still kept my calm face. May kasalanan ako kaya alam ko na mamaya  ay makakatanggap ako ng isang sako ng katakut takot na mura at nakakamatay na tingin mula sa kanya. Though ngayon palang ay pinapatay na niya ako sa paraan ng pagkakatingin niya sa akin, I still need to ready myself.

"Ashton. " I said acknowledging his presence. I smiled a little just ease the nervousness i feel right now.
He didn't greet me back but he just gave me a very very deadly glare. Parang nadagdagan pa ata ang galit niya sa akin dahil sa pagngiti ko sa kanya.

"Daddy!" Asher gave his dad a big smile.
Ashton shoved his luggage to me. I squinted my eyes at him but he just ignored me. Masakit yung ginawa niya dahil tumama yung handle sa hipbone ko. Ass!

Binalingan niya si Asher at kinarga ito.

"How's my boy?" He asked Asher.  Gone was the deadly glares and was replaced with warm eyes he only shows to Asher. He doesn't smile. He just smirks at his son.
Hindi ko nga alam kung paanu niya napapakita ang Intensity ng sayang nararamdaman niya sa anak niya kung puro ngisi lang ang ginagawa niya. I guess it's their father and son connection working its magic.

Ashton started walking kaya sumunod nalang ako habang hila hila ko ang luggage niya.

What the hell is inside this luggage?  Ang bigat. Mabuti nalang di gulong to. Inalila pa ako ng walang hiya.

Nang makalabas kami sa airport ay nakita kong pumasok sa itim na limo ang mag ama.

Akala ko ay iiwan na ako ng limo pero Isang unipormadong lalaki ang lumapit sa akin at kinuha ang luggage ni Ashton.

Oo nga pala. Hindi niya ako pwedeng iwan dahil hindi papayag si Asher.

I looked at Ashton and he was glaring at me again.