AYNALAR MİSALİ

KAZANIN ETKİSİ

Canım yanıyor.

Çok canım yanıyor.

O her tarafıma batmış camlar da ne öyle?

Ya yerlerde ki kanlar bana mı ait?

Ne oluyor?

Başımdaki bu insanlar ve tahammül edemediğim siren sesi de neyin nesi?

Bu gelen araç ambulans mı?

Önündeki yazı gözüme çarpıyordu.

Peki ama neden okuyamıyorum?

Bu başımda ağlayan yakışıklı kim?

Şu halde bile etkilendim doğrusu. Eğer ona bakmaya devam edersem acımı unutabilirim sanırım.

Benim için mi ağlıyor acaba?

Onu tanıyor muyum ki?

Kafamın içinde yüzlerce soru vardı ama ben ağzımı açıp tek kelime dahi edecek gücü kendimde bulamıyordum.

"Beni duyuyor musun?"

Duyuyorum,anlıyorum ama konuşamıyorum.

Yabancı dil konusunda ki problemimde bu işte. Anlıyorum ama konuşamıyorum.

Saçmalamaya başlayan iç sesimi tekrar aynı soru böldü.

"Beni duyuyor musun?"

Artık bir şekilde tepki vermem gerektiğini idrak ederek gözlerimi kapatıp açtım. Ama başlayan koşuşturmayla beni kimsenin gördüğünü sanmıyordum.

"Kan kaybediyor."

"Durumu kötüleşiyor."

"Uyumamalısın."

"Uyumamalısın."

"Uyumamalısın yoksa bütünlemelere kalacaksın yine. Daha bitirmen gereken bir sürü konu var."

Bütünleme mi?

Konu mu?

Olayı çözmeye çalışırken Melisa 'nın attığı tokatla kendime geldim.

"Biraz daha hızlı vursaydın! Tam yapıştıramadın masaya."

"Aman ne komik. Sonra yok efendim konularım yetişmiyor yok efendim yine bütünlemelere kaldım diye sızlanmalarını dinleyeceğime çalışmanı sağlıyorum canım ben."

"Uyudum mu ben ya?"

"Yok canım ne uyuması. Sen uyumayı hiç sevmezsin zaten (!) Sadece bir ara kış uykusuna mı yattı bu ayı dedim o kadar."

"Bak bak laflara bak. Yürek yemiş gibi bir konuşmalar bir havalar falan. Ama inan şuan hiç uğraşamayacağım seninle. Rüyanın etkisindeyim hala. Çok gerçekçiydi Melisa.
Yaralıydım, insanlar vardı, camlar vardı. Resmen acıyı hissettim."

"Bence bugün olan kazanın etkisinden çıkamadın hala sen. Seni çekiştirirken hala yaralı kıza bakıyordun."

"Bilmiyorum o kadar etkilendiğimi düşünmemiştim ama sanırım dediğin gibi etkisinden çıkamamışım. Neyse ben hemen elimi yüzümü yıkayıp geliyorum. Kendimi toparlamam lazım. Saat kaç?"

" 1'e geliyor. "

"1 mi??? Sabah kaldırsaydın bari. Konularım yetişmeyecek yine off Melisa off."

"Ben mi dedim uyu diye. Hadi git elini yüzünü yıka. Hala laf yetiştirme derdindesin. "

Omuz silkip banyoya doğru hızlı adımlarla ilerlerken Sinem'e çarptım.

"Üstüme çıksaydın Sinem."

" Ah doğru tabi ben çıktım. Kusura bakmayın prenses hemen çekiliyorum ayak altından."

"İsabet olur." dedim ve ikimizde gülmeye başladık.

Onlar bana alışıktı. Ve hemen bana ayak uydurabiliyorlardı.

"Seviyorum kız seni" dedim ve banyoya girdim.

Elimi yüzümü yıkayıp aynada kendime baktım. Göz bebeklerimin içinde hala o rüyada beni etkileyen yakışıklı vardı sanki.

Rüya şuan zihnimde siliniyordu ama o görüntü ısrarla kaybolmuyordu.

Çok yakışıklıydı.

Ve sanırım benim için ağlıyordu.

Tanımıyordum ama bir yerlerde görmüş olmalıydım onu. Çünkü okuduğum bir yazıya göre rüyada gördüğümüz kişiyi hayatımızda farkında olmasak bile mutlaka bir yerde görüyormuşuz.

Ne kadar doğruydu orası tartışılır tabi.

Düşüncelerimden sıyrılıp tekrar Melisa 'nın yanına döndüm. Ama o kalkıp yatağına gitmişti bile.

Hızlıca yerime geçip notlarıma tekrar bakmaya başladım ama uykumu alamamıştım. Zaten konsantre olamıyordum konulara. Yarın devam ederim diye düşünüp yatağıma yöneldim.

Ve bir sağa bir sola dönmeye başladım. 5 dakika içinde uykuya dalan insanlardan olmayı çok istesemde değildim ama bugün yorgun olduğum için tekrar sağa döndüğümde gözlerim kapanıyordu.

"Lütfen sende beni terketme sevgilim. "
"Seni hastahaneye yetiştiriyoruz. Benim için dayan. "

"Sen güçlü bir kızsın Linda"

Bu o çocuk değil mi?

Sevgilim mi dedi o bana?

Biraz gücüm olsa yüzüne iyice bakabileceğim ama gözlerimi açamıyorum.

Güçlü bir erkek sesi duyuyordum. Bu benim yakışıklımın sesi değildi ama ona sesleniyolardı.

"Efendim Berkant?" dedi yakışıklım.

Berkant mı?

Berkant diye birini tanıyorum ama yok yok o olamaz değil mi??

***

Devamı en kısa zamanda gelecek.
Umarım beğenirsiniz :)