AYNALAR MİSALİ

HOŞBULURUZ UMARIM

Multi: Sinem MERCAN

Benim sesimi duyar duymaz irkilen Melisa hemen savunmaya geçti ve klasik cümleyi kurdu:

"Açıklayabilirim Linda."

"Neyi açıklayabilirsin Melisa? Bu saatte burada ne aradığını mı? Koray varken Alper'le ne halt ettiğini mi? Neyi açıklayacaksın? " dedim öfkeyle ve daha fazla Melisa'yı dinlemeden arkamı dönüp merdivenlere doğru ilerlemeye başladım.

Arkamdan bizim terasa atlayan Melisa koşa koşa geldi ve kolumdan tutup bana söylediği cümleyle beni tamamen hayal kırıklığına uğrattı:

"Koray'a hiçbirşey söylemeyeceksin! "

"Sen ne saçmalıyorsun Melisa! O çocuk İzmir'de seni beklerken sen burada onu aldatıyorsun farkında mısın? " dedim kolumu Melisa'nın ellerinden kurtarıp kendime doğru çekerken.

"Onun beni beklediğinden daha fazla bekledim ben Alper'i. Bunu sende biliyorsun. Alt tarafı öpüştük devamı olmaz merak etme. Ama ben neden böyle yaptığını biliyorum." dedi Melisa bana karşı tuhaf bakışlar atarken.

"Neden yapıyormuşum?" dedim ne saçmalayacağını merakla beklerken.

"Çünkü Alper sana aşık. Ben aranızdan çekilirsem onunla olacaksın değil mi?" dedi Melisa öfkeyle.

"Nee!! Saçma sapan konuşma Melisa. Birincisi Alper Hümay'la birlikte beni sevdiği falan yok. İkincisi ben Alper'e o gözle bakmam o benim kardeşim gibi. Ve üçüncüsü ben Levent'i seviyorum. Şimdi git ne yaparsan yap. Bu saatten sonra senin ne yaptığın beni ilgilendirmiyor. " dedim ve hızla alt kata inip arkamda 'Levent mi?' diye şaşkın bir şekilde kalan Melisa'yı bırakıp odama geçtim.

O da büyük ihtimal tekrar Alper'in yanına dönmüştü.

Melisa neye dönüşmüştü böyle.

Sinirden deliye dönmüştüm.

Yaptığını açıklamaktansa bana nasıl bunları söyler anlamıyordum.

Gerçekten gördüğüm kız benim tanıdığım Melisa olamazdı.

Yatağıma uzandığımda sinirden gözlerim doldu.

Bir süre sonra kapımı çalan babamın sesiyle kendimi toparlayıp odamdan çıktım.

"Günaydın kızım. Tugay abin aradı. Dün gece ablasında kalmışlar ve birazdan evde olacaklarmış. Hazırlansın dedi. "

"Tamam babam hazırım ben zaten. Bu sabah Sinem aradı da erken kalktım kahvaltı falan yaptım. Geldiklerinde haber verirsin olur mu biraz odamda uzanacağım." dedim tebessüm edip iyi görünmeye çalışarak.

"Sen iyi misin?" diyen babam ne kadar belli etmemeye çalışsam da birşeylerin ters gittiğini farketmişti ve şüpheyle bana bakıyordu.

"İyiyim babam erken kalktım ya alışık değilim biliyorsun. Uykum var biraz ondan böyle keyfim yok gibi. " dedim açıklamamı yapıp tekrar yapmacık bir gülümsemeyi yüzüme yerleştirirken.

"Uykucu kızım beniiiim. Tamam hadi uzan bakalım biz kahvaltıya geçiyoruz annenle. Gitmeden birlikte kahvaltı etseydik iyi olurdu ama uzanmak istiyorsan uzan madem. " dedi babam anlayışla. Ardından alnıma kondurduğu bir öpücükle mutfağa geçti.

Babam gidince bende tekrar kapımı kapatıp yatağıma uzandım.

Tugay abiler evde olmadığına göre bunlar birlikte mi kalmışlardı yani?

Aralarında ne olduğuyla ilgilenmesem de ortada Koray vardı.

O çocuk kesinlikle bunu haketmiyordu.
Ona bu durumu söylemeli miydim?