Dark and light

Hoofdstuk 13

Ik had mijn tas al half gemaakt toen de bel ging, dus was het alleen nog mijn schrift en pennenzak erin proppen en recht springen. Dat alles was gedaan voor de meeste van mijn medestudenten hun schrift goed en wel toegeslagen en vastgenomen hadden. 

'Goedemiddag, schoonheid.' Max drukte zijn lippen op die van mij en ik drukte mijn lichaam net iets te hard tegen dat van hem. Oh, fucking hormonen. 

'Misschien moet je opstappen, voor de tuchtcommissie aankomt.' Een veelbetekenende blik ging in de richting van het schoolterrein, waar inderdaad al enkele leerkrachten met opgetrokken wenkbrauwen aan het kijken waren. 

'Strak plan.' Ik zette de helm op en sprong op de motor. 

Roman kwam weer naar ons toe dus stak ik mijn hand al uit voor een high five, alleen kreeg ik deze keer een knuffel, gelijkaardig aan die die Max kreeg. Ik nam het skateboard aan dat Roman naar me uitstak. 

'Lau, Max, dit is Luna.' We keken beiden naar het kleine, tengere meisje met karamelkleurig haar. Het verschil met brede, indrukwekkende Roman was bijna lachwekkend. Maar hé, zelfs ik zag de halve hartjes in zijn ogen. 

'Hey.' Ik zette meteen een vriendelijke glimlach op mijn gezicht.. oké, die stond er al, gezien ik Roman zeer zeker mocht, maar.. 'Ik ben Lauren.' Ik stak mijn hand uit en het meisje schudde die. 

'Luna.' 

'Eerste keer?' Ze schudde haar hoofd. 

'Top, laat maar zien dan.' Ik stak het skateboard naar haar uit en we liepen samen naar de rand. 

'Ik moet gaan gaan.' 

'Nu al, het is pas -ik wierp een blik op mijn GSM, die nu even opzij lag- half 6.' 

'Ik mijn moeder vermoordt me als ik te laat thuis ben voor het eten.' 

'Zeer goed punt. Zorgt ervoor dat ik blij ben dat mijn moeder niet zo streng is op dat vlak.' Het zorgde ervoor dat het meisje met een behoorlijk verbaasde blik naar mij keek. 'Mijn broer is bewaker. -Die halve seconde die ik nodig had om mijn tong om te draaien had ze hopelijk niet gemerkt- dus het gebeurt wel eens dat hij te laat is. En gezien eerlijkheid..' Luna knikte en deed haar bescherming af. 

'Leuk jullie te ontmoeten.' En weg was Luna. 

'Wat denken jullie?' 

'Lief meisje.' Max knikte meteen en draaide dan zijn hoofd in mijn richting. 

'En wat denk je over het andere?' Ik had meteen door wat hij bedoelde en schudde mijn hoofd. Beide jongens knikten. 

'Dacht ik ook.. je weet het nooit zeker, natuurlijk, maar..' 

'Moet je anders zeggen. Je weet het nooit zeker tot ze je DNA onder de loep nemen.' Ik grimaste en de jongens gaven een soort instemmend knikje. 

'Zal ik jou ook naar huis nemen, of wil je wandelen?' 

'Een combinatie van beide?' Het viel te proberen, niet? 

'Top, we wandelen allebei wel mee.' Roman zette zich recht en ook Max ging staan. 

Het was geen al te lange wandeling naar mijn huis -of anders gezegd: hij voelde niet meer lang- waar ik afgezet werd. Een knuffel van Roman, een kus van Max en beide jongens waren weg. 

'Wie was dat nu weer?' 

'Bespioneer jij mij of zo?' Ik gaf mijn broer een duw op zijn borst en liep verder naar de keuken om een groot glas water te vullen. 

Hij deed een heel goede impressie van verbaasd te zijn door die uitspraak. 'Nee, ik zag gewoon iemand anders bij jullie staan.' 

'Gewoon een huisgenoot van Max.' Ik haalde mijn schouders op. 'Samen in het lager gezeten, contact gehouden en nu al zijn vrienden naar college gaan hebben ze samen gehokt.' 

'Als enige niet-student tussen een hoop studenten?' 

'Eerder voor de studentikoze activiteiten, hé.' Ik grimaste. 

'Heeft Liam-' Ik knikte. 

'Ja, en ik heb het ook al doorgebriefd.' zei ik, braaf leunend tegen de rand van het aanrecht. 'Zover als ik weet heeft hij plannen om volgend jaar met mij aan de unif te beginnen.' 

'Je weet dan toch al dat je wilt studeren.' Ik kneep mijn ogen samen en mijn vuist schoot uit. Met effect, want Ryan klapte naar voren en ik drong me braafjes langs hem door, in een rechte lijn naar boven. Mijn rugzak dropte ik tegen mijn bureau en met mezelf deed ik hetzelfde, alleen in mijn bed. 

Het duurde niet lang voor het lichtje uit ging. 

'Hey, Lauren.. wakker worden.' Ik mijn ogen schoten open en mijn elleboog ging al. 

'Dat was al de tweede keer vandaag.' Alleen was hij deze keer snel genoeg om tegen te houden. Ze gaven toch iets van gevechtstraining aan de agenten. Net zoals iedere duistere die het wou die kreeg. Zou nog wat worden als we tegen elkaar kwamen te staan. 'Agressieve bui?' Ik kreeg een kleur en keek mijn broer aan. 

'Sorry.' Een glimlach kwam op zijn lippen. 

'Geen probleem.' hij zette een stap naar achteren. 'Het eten is klaar.' 

'Ja, ben daar.' Ik gooide mijn benen over de rand van het bed en zette me recht. Kennelijk moest ik vanavond maar eens op tijd mijn bed in kruipen.  

Ik schepte snel wat op -balletjes en tomatensaus, puree, boontjes- en werkte het snel binnen. 

'Zo veel honger?' 

'Smaakt altijd.' zei ik, maar ik legde mijn bestek toch in het bord. 'Maar ik heb nog huiswerk, en daarna wil ik gaan slapen.' Er klonken enkele slaapwelletjes terwijl ik opstond. 

'Jullie ook.' Ik rende bijna de trap op en zette me aan het bureau. Helaas had ik inderdaad huiswerk. Kennelijk was een "wat niet af is, maken jullie thuis"-dreigement te moeilijk en was het te doen met standaard "we geven huiswerk op, maakt niet uit hoe ver jullie raken".. wat meestal ook niet ver was gezien mijn klasgenoten soms verdomde dom uit de hoek konden komen. Zelfs op het hoogste niveau. Je had de nerds, de kinderen die hun best deden om hun ouders zo blij als mogelijk te maken, en dan nog enkelen waar mama en papa gewoon genoeg dokten om hun kind in het hoogste niveau te krijgen. 

Gelukkig was het maar chemie, en wiskunde.. en Italiaans. Normaal maakte ik mijn huiswerk voor de week al in het weekend, maar ja, wanneer ze gingen beginnen met nog enkele stapels er bovenop te gooien midden in de week, dan werkte dat systeem ook nog maar half. In ieder geval was het snel genoeg gedaan en kon ik mijn bed in. Terug gaan slapen.