Dark and light

Hoofdstuk 21

Om Jake blij te houden begonnen we al pakjes uit te pakken tegen de middag. Niet dat ik kloeg, ik was zelf niet al te geduldig. Aan de gezichten van enkele anderen te zien had het iedereen eigenlijk wel het één en ander gekost om er vanaf te blijven. De meeste van mijn pakjes tot nu toe waren geweldig, maar er was er toch één waar ik vragen bij had. 

'Wie heeft dit bedacht?' Ik stak het stuk lingerie de lucht in, maar de lach op mijn gezicht was niet te missen. Qua grap kon het tellen, en mooi was het ook. 

'Doe het eens aan.' opperde Jake, en mijn wenkbrauwen schoten omhoog. 

'Hij heeft wel een punt.' zei Max. 

'Jongens, laat Lauren met rust, het arme kind.' Ja, want ik werd door de meesten -zelfs Jake, al bleef zo af en toe een dubbelzinnige uitspraak eruit komen- als het kleine zusje gezien -Sam zou dat niet pikken, gezien oudste van de hoop-, maar ik was de jongste, dus dan was het makkelijk. 

'Het is oké, Roman, als de jongens willen dat ik lingerie aandoe, dan kan dat geregeld worden.' Daarbij wou ik het setje wel echt proberen, want het was best mooi. Ik rende naar boven en wisselde snel. Ik deed er nog wel een kimono over aan, maar zelfs met pyjamashirt erover.. of het nu Jake of Max geweest was.. ik leek volwassener in de spiegel. Misschien zelfs sexy. 

'Allez Lauren.' Max begon te protesteren, al merkte ik de sprankel in zijn ogen wel op. 

'Je zult maar strippoker moeten spelen vanavond.' Ik leunde snel voorover naar de tafel -genoeg voor een snelle blik- en greep een hapje van de schotel, voor ik me onceremonieel op Max schoot liet vallen. Het lichte uitblazen van de adem deed mij mijn lach verstoppen achter het stuk eten. Max nam zijn wraak door in mijn zij te pitsen. 

'Jij bent een heel gemeen persoontje, weet je dat?'

'Dat zeggen ze toch over ons allemaal?'  

'Jongens, nog even en ik ga ook iemand willen.' Sam keek naar ons en Max en ik staken onze tong uit alsof het afgesproken was. 

'Zijn ze deze keer al wat slimmer geworden, of zitten we nog safe?' Jake keek recht naar Alex, dus wat had die jongen nu weer uitgespookt? 

'Sta eens op.' fluisterde Max in mijn oor. Ik deed braaf wat hij deed en Max liep in de richting van de keuken. Dorst dus. Ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om nog wat hapjes mijn mond in te schuiven. 

'Nope.' Alex grimaste. 'Tenzij ze het op papier aan het uitdokteren zijn.' Kennelijk had hij dus het één en het ander van zijn ouders geleerd. Max kwam terug en ik stond snel terug op, zodat ik weer op zijn schoot kon gaan zitten. 

'Volgens mij krijgen ze dat pas door wanneer ze ons oppakken en opeens die graffiti stopt.' zei Roman. 

'Moeten ze eerst nog wel de lijst bovenhalen met iedereen die dat jaar opgepakt is.' zei Sam. 

'En de juiste eruit halen.' voegde ik toe. 

'Eerlijk gezegd al verbaasd dat ze het nog niet eraf gehaald hebben.' 

'Gast, we hebben gewoon te goed werk geleverd.' Roman grijnsde, maar hij had alle recht ertoe. Dat kunstwerkje was nu eenmaal heel goed geweest.  Hij stond op en ging een volgende lading hapjes halen. 

Geen idee waar die traditie van kwam, maar om 6 uur 's ochtends liep de wekker af. 

'Tijd om op te staan, schoonheid.' Max drukte een kusje op mijn schouder en rolde dan naar de andere kant. 

'Hoe laat is het?' 

'6.' 

'6?!' Het was gisteren -of ja, eigenlijk vandaag- behoorlijk laat geworden, dus what the hell deed die wekker om 6 uur 's ochtends. 'Zeker dat de wekker goed stond?' 

'Opstaan, schat.' zei Max nog eens. Ik zuchtte en rolde om. 

'Zeg nu niet dat we gaan lopen.' 

'Toch wel.' Max gaf een verontschuldigende glimlach en trok een shirt aan. 'Heel de groep, dus zorg maar dat je snel klaar staat.' 

'Pestkop.' 

'Zeg dat tegen onze ouders, die zijn met de traditie begonnen.' Ik zuchtte en begon ook maar sokken, een legging, sportbeha en warme trui bijeen te zoeken. Max stak een rekkertje of 2 uit de seconde dat ik de rits van de trui toe trok. Ik nam het met een fijne glimlach aan en trok snel nog mijn loopschoenen aan, voor we naar beneden konden gaan. 

Het was alleen wachten op Sam, maar eens zij er was deed Jake meteen de deur open. 'Tijd om te gaan rennen.' 

'Hoe ver, exact?' mompelde ik, want Jake zag er net iets te blij uit. 

'Toch wel een kilometertje op 10..' Max gaf me een schouderklopje. 'Komt goed, wij rennen er meestal 15.' 

'Ja, maar hij legt er de pees op.' 

'Zoals Max zei, komt goed, zelfs ik ga mee.' Alex kwam naast ons lopen. 'En eerlijk is eerlijk, qua fysieke dingen ben ik de minste van ons alle 6.' 

Na het lopen kwam ook nog eens boksen, zo, tot de middag. Het zorgde er wel voor dat ik behoorlijk hongerig aanviel op de eerste gourmetronde, maar volgens mij was dat de bedoeling. Daarna konden we tenminste zetelhangen met een film op, dus.. Op zich geen klachten hier. Toch niet te veel. 

'Hou van je.' 

'Ik ook van jou.' antwoordde ik. Max drukte zijn lippen op de mijne en bleef me nakijken tot ik aan de deur kwam. Het was geen al te frisse dag, dus waarom zouden we de auto nemen als het te wandelen was? Max wandelde verder, klaar om te gaan skaten met Roman en Luna. 

'Lauren! Heb je je geamuseerd?'

'Ja, hoor, mama.'

'Klaar voor?' 

'Staan de manden klaar?' 

En even later waren we weg. Recht naar de minderbedeelden, in de hoop hun een prettige kerst te geven. 

We waren net thuis toen mijn telefoon begon te rinkelen. 

Ik nam mijn telefoon op, mijn gezicht in goed veel rimpels getrokken, want wat was er nu weer gaande? Was die jongen zich niet aan het amuseren met Luna? 'Roman?'

'Hey, Lau, ben je nog thuis?'

'Waar moet ik anders zijn? China?' Een grote zucht volgde. 

'Raak je even weg?' 

'Waarschijnlijk wel. Ja, waarom?' 

'Ik kom je halen.' En dat was dat.