BÖLÜM YİRMİ İKİ: Uyku

733 79 31
                                    

Sonunda yeni bölümü yazdım bakalım. Ben emek verdim siz de kitabımızı parlatmayı unutmayın ki daha çok insana ulaşabilelim (:

Keyifli okumalar, bol yorumlar.


İlk önce ne olduğunu anlamıyormuş gibi yüzüme baksa da hemen yanıma adımlayıp kolumu tutup beni arkasına aldı koridora çıkıp etrafa baktı. Birinin bana bir şey yaptığını düşünüyor olmalıydı.

"Ne oldu?" diye sordu hırlar gibi.

Ben cevap vermeden beni odasının içine alıp dağınık yatağına oturttu.

İlk başta ayakta beni süzse de benim bakışlarım yerden kalkmıyordu. Usulca dizlerinin üstüne eğilince istemsizce göz göze geldik. Acıyor gibi bakmıyordu, endişeydi bakışlarında olan.

Buz gibi olan elleri ellerimi kavrayınca titrediğimi fark ettim.

"Anlat kraliçem," diyerek anlayışla yüzüme bakarken nefesim kesildi.

Anlat.

Anlat Perla.

Her şeyi anlat ona.

Melez bir varis olduğunu anlat ona, annenin yok olmuş krallığın varisi olduğunu anlat ona.

Ölmek üzere olduğunu anlat ona.

"Kabus gördüm," dedim titreyen sesimle.

Anlatma Perla, anlatma.

Çünkü onun da yapabileceği hiçbir şey yok.

"Ne gördün?"

Ağzımdan istemsizce bir hıçkırık çıkarken gözlerimi kapattım.

"Tamam, peki anlatmak zorunda değilsin," dedi sanki anlatırsam daha kötü olacağımı hissetmiş gibi.

Ayağa kalkıp yanıma oturduğunda gözlerimi tekrardan açtım.

"Yarın sabah akademinin muhafızlarından birini krallığıma yollayacağım, sana daha iyi uyuman için bir ilaç hazırlatmak için."

Üstümde inanılmaz bir ağırlık vardı, uyumanın bile bana haram olması çok acımasızcaydı. Kemiklerim acıyordu.

Birden ayağa kalkıp "Ben sana sıcak bir şeyler bulayım aşağıdan," dediğinde refleks olarak üstündeki kıyafetini kavradım

"Gitme," dediğimde başımı kaldırıp yüzüne baktım.

Gitme, ihtiyacım olan içecek ya da ilaç değil sensin.

Yüzümde ne gördü bilmiyorum ama önce pişmanlıkla ardından sanki birinden intikam alması gerekiyor gibi ufak bir sinirle yüzüme baktı.

"Biri seni rüyalarında hapis mi ediyor?"

Tüylerim diken diken olurken elimi hızlıca çektim.

"Aylar oldu belki ama ben salak değilim varis. O gün, uyanamadığın gün, odanı yaktığın gün o odada sanki başka biri daha vardı ama sen yalnızdın."

Kanım çekiliyor gibiydi.

Yalan söyle Perla.

Yalanlar seni kurtarır.

Senden hiçbir zaman yalan söylemeni istemeyeceğim Perla.

Yalan söyle Perla.

Dişlerimi sıktığımı ağrıyan çenem sayesinde fark ederken oda sanki gittikçe daha karanlık bir hale geliyordu.

"Bunu başka birinin yaptığını sanmıyorum, uyku bu. Ben," derken artık cidden konuşacak kadar güçlü hissetmiyordum.

"Ben çocukluğumu görüyorum ve her rüyada o kız çocuğu ölüyor."

Cehennem Ateşinin VarisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin