BÖLÜM YİRMİ DÖRT: Mektup

662 103 49
                                    

🖤Herkes gider mi? Söyle bana küçük adam

🖤Unuttun mu beni, her şeyimi? Sildin mi bütün izlerimi?

Oy oy, yeni bölümle geldim ve arkada milyonlarca hüzünlü şarkı çalıyor...  Bismillah hazır mı mendiller? 

(Lütfen oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın, bu aralar hem oylarda hem de yorumlarda azalma var. Size emanet ediyorum, siz halledersiniz.)


Kehanet Gününe 6 Gün Kala

"Archie," dedim bitkin çıkan sesimle.

Mavi gözleri bana dönerken "Buyurun kraliçem," dedi başını dikleştirip.

"Çok yorgunum."

"Odanız hazır," dedi işaret parmağıyla hafiften yukarıyı işaret ederek.

Oturduğum sandalyeden usulca kalkarken kemiklerimin sızladığını hissediyordum.

"Archie, benim askerim," diye mırıldandım bitkin çıkan sesimle.

Gözlerindeki acıdan beni anladığını hissediyordum. Bir şeylerin ters gittiğini belki de ölmek üzere olduğumu hissediyordu ama dili bu gerçekleri söyleyemiyordu.

"Yüz tane asker ayarla bana, mümkünse evli olmayan kişiler olsun."

"Kraliçem," dedi sorgular gibi çıkan sesiyle.

"Bir sorun mu var?"

"Tüm halkı da Güneş batarken sarayın önüne toplar mısın?"

"Emredersiniz," derken sertçe başını eğdi.

"Archie," diye mırıldandım gözlerimi usulca kapatıp ayakta durabilmek için masadan destek alırken.

"Canım acıyor."

"Her şeyi sizi tekrardan bir kere daha görebilmek için yaptım. Yemin ederim ki yine her şeyi sizin için yapıyorum."

Kimse önemli değildi ama yeni uyanmış Ateş halkı ölmemeliydi. Benim halkım yaşamalıydı ve Rex, Karanlık Krallığı'n kralı yaşamalıydı. Her şey onlar içindi.

"Ne yapıyorsunuz kraliçem?" dedi puslu çıkan sesiyle.

"Yapmayın," dediğinde ise istemsizce gözlerimi açtım.

"Sizin canınızın acımasındansa biz Flame'lar sizin için binlerce kez canımızı ortaya koyabiliriz."

"Öleceğim ben."

Karşımdaki bir çift mavi göz ilk başta ne dediğimi idrak edemiyor gibi titreşirken dediğimi anlamış olacak ki başını iki yana salladı hızlıca.

"Hayır," dedi gözleri etrafı tararken.

"Hayır," dedi yeniden.

"Hayır," derken bu sefer sesi titredi.

"Kraliçem, hayır."

Dizlerinin üstüne bir anda çöktüğünde bu sefer gerçekten ayağım yerden kayıyor gibi hissediyordum.

"Yalvarırım," dedi başını yerden kaldırmadan.

"Olmaz kraliçem. Şimdi burada beni öldürün ama olmaz kraliçem."

"Archie," diye oynadı dudaklarım.

Ayakta duracak gücüm yoktu, uyumak istiyordum ama benim askerim gözlerimin önünde bir harabeye dönüşüyordu.

"Ben ölünce krallığın başına geçeceksin."

"Öldürün beni," diye konuştuğunda sesi normalden çok daha yüksek çıkıyordu.

Cehennem Ateşinin VarisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin