Cehennem Ateşinin Varisi

BÖLÜM OTUZ SEKİZ: Özlem

Bir bölüm atayım dedim wattpad çöktü jksdskf Biraz benden kaynaklanmayan sorunlar yüzünden beklediniz kusura bakmayıın

İyi okumalar bol bol yorum yapmayı unutmayın(:

Hatamız varsa affola

____2 Ay Sonra, Ateş Sarayı____

"Keşke siz büyürken halkımız da bunu görebilseydi."

"Kıymetli prensesim kraliçe oldu."

"Çok canınız yanmıştır."

"Ben sizin arkadaşınız olsam yine ağlar mısınız?"

"Bir daha saraydan bu kadar uzaklaşmayın, siz bizim için çok değerlisiniz. Saraydan uzaklaştıkça tehlikede olursunuz. Lütfen uzaklaşmayın şartım bu."

"Prenses koşmayın düşersiniz."

"Prenses lütfen ağlamayın."

Archie, Archie, Archie... Benim güzel gözlü askerim. Canım acıyor, neden bu kadar canım acıyordu?

Minik elimle kapının kulpunu çevirip kapıyı açtığımda hemen başımı kapının sağına çevirdim ve bir çift maviye gülümsedim.

"Ne oldu prensesim, yine mi uyuyamadınız?" diyerek dizlerinin üstüne çöktü. Artık benimle aynı boydaydı.

Elimle kabarık saçlarımı düzlüyordum. "Uyuyamadım."

Sesim ne kadar da masum çıkmıştı.

"Ama uyumalısınız, yoksa nasıl büyüyeceksiniz?"

"Ben büyürsem sen de benimle aynı boya gelmek için diz çökmezsin değil mi?"

Hayran olunası yüzüne bir gülümseme yerleşti. "Ben sizin önünüzde hep diz çökerim prenses," dedi. Ne dediğini anlayamamıştım, ben upuzun olursam neden yine önümde diz çökmesi gerekecekti ki?

Kafamın karıştığını anlamış gibi gülümsemesi daha da büyüdü. "Hadi yatağınıza gidip uyuyun, anlaştık mı?"

"Yarın yine saklambaç oynar mıyız?"

"Siz isterseniz oynarız."

Ellerimi hızlıca birbirine vurup kıkırdadım "İsterim," dedim hızlıca.

"Peki o zaman hadi hemen uyuyun da sabah olsun." Tam arkamı dönüp yeniden odama gidiyordum ki aklıma gelen soru ile durdum.

"Sen ne zaman uyuyorsun?" diye sorduğumda kaşlarım çatılmıştı. O sanırım hiç uyumuyordu. Sabah da uyanıktı, öğlen de, akşam da ve gece gece kapımı açınca bile o hep kapımın önünde oluyordu ama hiçbir zaman onu yorgun görmüyordum. Benim canım arkadaşım beni hiç yalnız bırakmıyordu!