Harry ve Louis saatler önce uyanmış olsalar da yatakta birbirlerine sarılarak sohbet etmek iksine de oldukça cazip göründüğünden henüz yataktan çıkmamışlardı.
"Louis?" diye fısıldadı Harry neredeyse duyulmayacak bir sesle.
"Efendim aşkım."
"Sence daha önce seni bulamadığım bir yaşamım olmuş mudur?" diye sordu Harry hüzün ve korkuyla karışık bir sesle, Louis'nin güven veren gözlerine bakarak.
"Sanmıyorum," dedi Louis düşünmek için biraz duraklayarak.
"Seni bulamamaktan çok korkuyorum," dedi Harry yaşlı gözlerle.
"Ne olursa olsun beni bulacağına eminim, Harry." dedi Louis, Harry'e güvendiğini açıkça belli eden bir sesle. "Evren bizi tekrar ve tekrar birleştirecek. Sonsuza kadar..."
"Evrene senin kadar güvenmiyorum," diye fısıldadı Harry. "Bizi ayıran da evrendi."
"Bizi birleştiren de evrendi, sevgilim. Hatta belki benim bile hatırlamadığım kadar uzun zaman önce bizi birleştiren yine oydu."
Louis, Harry'nin saçını okşayıp, dudaklarına küçük, masum öpücükler kondurarak konuşmaya devam etti:
"Aşk cesurlardan yanadır, Harry. Ve biz her zaman cesur olduk. Hep savaştık aşkımız için. Evet, aşk bizi sınadı. Aşamayacağımızı sandığımız devasa engeller koydu önümüze. Korkunç bir yüzyılda ailemizin desteği olmadan sadece birbirimizden destek alarak hayatta kalmaya ve aşkımızı korumuya çalıştık. Ve işte inancımız, kararlığımız ve aşkımız sayesinde evren bizi ödüllendirdi. Sonsuza kadar aşkımızı yaşatma gücü verdi bize." Harry'nin zümrüt yeşili gözlerine doğrudan bakarak devam etti "Evren seni sonsuza kadar sevme gücü verdi bana."
"Seni seviyorum," dedi Harry, Louis'yi kendine çekip tutkulu bir öpücüğü başlatmadan hemen önce. "Seni seviyorum, seni hep seveceğim ve seni hep arayacağım. Sonsuza kadar."
"Seni seviyorum ve seni hep bekleyeceğim. Sonsuza kadar."
Cinayet evi olarak namını dünyaya duyurmuş malikane unutmak ve hatırlamak gibi birbirine oldukça zıt olan iki lanetin el ele tutuştuğu, birleştiği, bir bütün olduğu yerdi.
Bu malikanede unutmak Harry'nin hatırlamaksa Louis'nin lanetiydi.
Bu lanet onları nereden bulmuştu, aşkları hangi tanrının gözüne batmıştı, bilmiyorlardı. Hatta bunun bir lanet olup olmadığından emin bile olamıyorlardı. Çünkü günün sonunda Harry, Louis'nin kolları arasında olamının verdiği huzurla (ve Edward'ın günlüğünün yardımıyla) geçmişi hatırlıyor; Louis, Harry'nin yanında olmanın verdiği sevinçle acı dolu günleri unutuyordu.
Harry'nin tamamen hatırlamasını, Louis'nin tamamen unutmasını engelleyen bu lanet aşklarını ölümsüzleştiriyordu.
Harry bu hayatı gözlerini yumduktan sonra da defalarca verdiği sözü tutmuş, her yaşamında Louis'yi tekrar bulmuştu. Mahalleye yeni taşınan genç doktor olarak, pizzacı olarak, sokak hayvanları yardım toplamaya çalışan bir gönüllü olarak, bu evin gizemini çözmek isteyen bir bilim insanı olarak, evin önünde arabası bozulduğu için Louis'den yardım istemek zorunda kalan bir genç olarak farkında olmadan defalarca bulmuştu Louis'yi.
Ve Louis her seferinde gözlerinden tanıdığı sevgilisine gerçeği büyük bir sabır ve özlemle anlatmıştı gerçeği. Harry kapısını her çaldığında karnında kelebeklerin uçuştuğunu hissetmiş, her seferinde tekrar tekrar aşık olmuştu ona.
Her ne kadar bu iki kahramanımızın kalp ısıtan hikayelerini tek tek anlatmak istesek de bunun okuyucuyu sıkacağını düşündüğümüz için kitaba burada nokta koyuyoruz.
💙Aşk ölümden çok daha güçlüdür.
💚Her son yeni bir başlangıçtır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Murder House
Fanfic"Cinayet Evi" olarak anılan malikanede yaşayan gizemli ve bir o kadar da büyüleyici adam Harry'nin oldukça ilgisini çekmişti
