Akşam olmak üzereydi herkes evlerine dağılırken ben de koşar adım eve yetişmeye çalışıyordum.
Üşüyünce ceketime iyice gömüldüm. Yağmur hızla yağmaya devam ediyordu. Bir ân evvel eve gitmeliyim yoksa hasta olacağım diyip adımlarımı hızlandırdım. Burada sokak lambasının yoktu. Ara sokakta tek başıma yürürken ayak sesleri duymaya başladım. Arkama bakmadan hızla yürüdüm. Birisi beni takip ediyordu. Biraz sonra sokağın sonuna geldim peşimdeki kuyruktan kurtulmak için sola saptım. Sesler yine gelmeye başlıyordu. Artık emindim beni takip ediyordu.
Ben sağa geçtiğimde o da geçiyor adımlarımı hızlandırınca o da aynı şekilde bana yaklaşmaya çalışıyordu. Kalp atışlarım dış dünyayla olan bağımı koparmadan kalabalığın arasına daldım. Artık güvendeydim.
Derin nefes alıp adımlarımı yavaşlattım sesler gelmiyordu. Güvenle evime gidebilirdim. Kalabalığı arkamda bırakarak her zaman ki yolumdan yürümeye devam ettim.
Tam kurtuldum derken yine o sesler kulağıma uğuldamaya başlamıştı. Bu kez arkama baktığım da kimseyi göremedim. Muhtemelen gizlenmişti.
Koşarak diğer sokağa saptım. Buraya daha önce hiç gelmemiştim. Hemen bir ağacın arkasına saklandım. Ayak sesleri artık daha da yakındaydı. Bu tarafa doğru gelince yere sessizce eğildim ve çalılıkların arasına girdim. Görmek için açtığım bir gedikten bir çift siyah gözünde aynı şekilde bana baktığını görünce korkuyla geri çekildim. O buradaydı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Korku Çarhı
HorrorDaha önce @umudayakin hesabımdan paylaşmıştım. Tekrar yayınlıyorum. Hikâyelerin hepsi birbirinden bağımsız ve kendi yazdıklarımdır. Kimsenin yanlışlıkla bile tıklamadığı bu koca karı masalları gibi kitaba hoş geldiniz diyor ve daha fazla kafa ütülem...
