"නේත්‍ර මල් කඩලා ඉවරද?"
"ස්......සුදු බේබි!!!මං බය වුනා දෙයියෝ!!!"
මුළු නුවර අහසම තැඹිලි පාට වෙලා තිබ්බේ හවස් යාමෙ එලඹිලා කියන පණිවිඩය හැමෝටම ඒත්තු ගන්නන්න හිතාගෙන වගේ.පුරුදු විදියටම හවස් යාමේ එලඹීගෙන එද්දිම ගම්මානෙ පුරා පැතිරිලා යන කජු ලෙලි පුච්චන සුවඳ නාහෙට දැනුනු ගමන් පාසලෙන් දීපු ගෙදර වැඩ ගොඩ අස්සෙ ගිලිලා හිටිය නේත්‍ර බුදුන්ට පහන තියන්න මල් පූජා කරන මල් වට්ටියත් අරගෙන ගෙයින් එළියට බැස්සේ ගොම්මන ලැබෙන්න කලින් මල් ටික කඩාන ගෙට යන්න ඕනි නිසා.මොකද එක හිතුවක්කාරයෙක් කාලෙකට කලින් තමන්ට කරපු තරවටුවක් නේත්‍රගෙ මනසේ හොඳට තැන්පත් වෙලා තිබුනා.
"ගොම්මන වැටුණට පස්සේ එළියට බහින්නේ එපා නේත්‍ර!අඬු කඩනවා මම හැබැයි එහෙම කරලා අහු වුනොත්"
කාලෙකට කලින් ආශව කරපු තරවටුව මතක් වුණු නේත්‍රගේ මූණෙ ඇදුනෙ ලස්සන හිනා පොදක්.ඒක ලස්සනටත් වඩා ආදරණීය හිනාවක් වුණ.මීට මාස හය හතකට කලින් හවස් යාමෙක වෙල අයිනේ සරුවට වැවිලා තිබුනු ගොටුකොළ වගයක් කඩා ගන්න ගිය ගමේ මනුස්සයෙක්ට නයෙක් ගහපු දවසේ හවසම තමන්ව මුණගැහෙන්න ආව ආශව තමන්ට මේ නීතිය දැම්ම වග නේත්‍රට සිහිවුණා.
ගම්මානෙන් පිට ගිහාම, දෙන්නා තනි උනහම සුදු අයියා වෙන,ඉස්කෝලෙ යාලුවො ඉස්සරහ නිකම් අයියා වෙන,ගම්මානය ඇතුලේ වලව්ව ඇතුලේ ගමේ උදවිය ඉස්සරහ සුදු බේබි වෙන ආශව ගැන හිතන ගමන්ම නේත්‍ර වතුසුදු මල් එකින් එක කඩන්න ගත්තා.නේත්‍රට සීමාවක් නැතුවම හිතන්න පුළුවන් වුණු දෙයක් තිබ්බනං ඒ ආශව විතරක්ම වුණා.
හැඟීම් කියන දේවල් මෝරන,හැඟීම් කියන දේවල් තේරුම් ගන්න පුළුවන් වයසට ටිකෙන් ටික පිය නගන ගමන් හිටිය නේත්‍ර තමන්ගේ හිතේ තමන්ගේ සුදු අයියගේ නමට පුංචි කාලේ ඉඳන් ලියවිලා තිබ්බ හැඟීමට නමක් දෙන්න උත්සාහ කරන ගමන් හිටියා.
YOU ARE READING
නිවාලන්න මා...
Fanfiction"ලස්සනම දේ?" "නමේම තියෙන්නෙ......" "ආහ්?" "නේත්‍ර " ........................................................ "ආසම තැන?" "මෙතන" "ආහ්?" "සුදු බේබිගෙ පපුතුරුල" ......................................................... "නස් නාරං?" "ඔව්....නේත්‍ර ආසයිනෙ"...
