သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ရယ္ေမာရင္း ထြက္လာသည့္ေကာင္ေလးက သူ႔ကားကိုျမင္တာနဲ႔ လက္ေဝွ႔ယမ္းျပရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ေနတာေတြ႕ရသည္။
ခ်ာတိတ္က ဘာေျပာလိုက္လို႔လည္းမသိ၊ဟို၃ေယာက္က ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ လိုက္ကန္ၿပီး ခ်ာတိတ္ကေတာ့ လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပရင္း ကိုယ့္ကားဆီကို အေျပးလာေနေတာ့တာပင္။မနက္က ႐ုတ္တရက္မ်က္ႏွာညႇိဳးက်သြားတဲ့ ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ သူစိတ္ပူေနခဲ့တာ၊အခု အရင္လိုတက္တက္ႂကြႂကြျပန္ျမင္လိုက္ရတာမို႔ ေတာ္ေသးသည္။
"ဦးေခတ္ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား"
တစ္ခါမွမၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အသုံးအႏႈန္းမို႔ မင္းေခတ္အံ့အားတသင့္နဲ႔ၾကည့္ေနမိတာ ျပန္ေျဖဖို႔ပင္ အေမ့ေမ့အေလ်ာ့ေလ်ာ့။
Seatbeltပတ္ေနတဲ့ခ်ာတိတ္က လူကိုၾကည့္လာရင္း မ်က္ႏွာေရွ႕ကို လက္ဖဝါးလႈပ္ရမ္းျပမွ သူသတိျပန္ကပ္မိေတာ့သည္။"ခ်ာတိတ္က ကိုယ့္ကိုဦးေခတ္လို႔ ေခၚလိုက္တာေပါ့ေလ ဟုတ္လား"
ၿပဳံးခ်ိဳစြာေမးလာသူက ကိုယ္ေခၚလိုက္တာကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္သေဘာက်သြားလဲဆိုတာ အထူးတလည္ပင္ ေတြးစရာမလိုလိုက္။
ဦးေလးလို႔႐ြဲ႕ေခၚရင္း ႏႈတ္က်ိဳးသြားေပမဲ့ ကိုယ့္ရည္းစားကိုေတာ့ ခြၽဲခြၽဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးေခၚဖို႔ သူ႔မွာစိတ္ကူးရွိပါေသးသည္။
ဒီစိတ္ကူးကို လက္ေတြ႕အသုံးခ်လိုက္တာ ခုေတာ့မွန္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕။ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ ၿပဳံးၿဖီးေနတာ ပါးစပ္ပင္မပိတ္ႏိုင္ေတာ့။"ကိုယ့္ရည္းစားကို ေခၚခ်င္လို႔ေခၚတာ၊မေခၚရဘူးလား ေျပာ"
"အဟား ေခၚလို႔ရတာေပါ့ကြာ၊ရတာေပါ့
သေဘာက်လြန္းလို႔ ဟိုဘက္ေတာင္လြန္ေနၿပီ၊ျပန္ေခၚပါဦး ခ်ာတိတ္ရဲ႕ ၾကားခ်င္ေသးလို႔""ဦးေခတ္"
"ခင္ဗ်ာ"
႐ႊန္း႐ြန္းစားစားၾကည္ရင္း ျပန္ထူးလာသူေၾကာင့္ ရွိန္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေတြထူအမ္းလာသည္အထိ သေဘာက်ရင္ခုန္သြားရသည္။
ဒီလူႀကီးကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေနာက္က်မွေတြ႕ခဲ့ရတာလဲမသိေတာ့။
YOU ARE READING
ပင်လယ်ပျော်၏ချစ်ပုံပြင်(Completed)
RomanceA love story between the Seaman and teenage boy -ministory-