BAŞLANGIÇ

#SAKLAMADIM#

Cansu

"Ne?"(CANSU)

"Cansu aptala yatma! Neden yaptın?"(TUNA)

"Tuna, bak ben senden hiç bir şey saklamadım tamam mı? Neden bahsettiğini bilmiyorum. Kim varmış o gece Tuana'nın yanında? Kimmiş bahsettiğin piç bilmiyorum. Bağırma artık bana. Kimden ne duydun? Neye inanıyorsun bilmiyorum ama her kimse daha büyük şeyler bildiği kesin. Tuna mantıklı düşün nolur."(CANSU)

"Cansu, ben artık kendimi kaybolmuş gibi hissetmekten alıkoyamıyorum. Olmuyor. Her an Tuana her hangi bir şey öğrenecek diye aklım çıkıyor."(TUNA)

"Çocuklar, bölmek istemem ama Tuana..."(KIVANÇ)

Kıvanç'ın baktığı yere baktım. Tuana kapıda dikiliyordu. 

"Neyi öğrenicem? Ne saklıyorsunuz?"(TUANA)

Ne Tuna'dan ne de benden ses çıkmıyordu. İkimizin de diyecek mantıklı bir cümlesi yoktu.

"Söylesenize ne öğrenicem?"(TUANA)

Cevap veremedik.

Tuana

Yalvarırım susmayın. Bir şey söyleyin. Hiç bir şey diyin. Senden geçmişini saklamadık diyin. Yalvarırım. Susmayın.

"Konuşun artık!"(TUANA)

Öylece bana bakıyorlardı. Dokunsam ağlayacak gibiydiler. Aylardır bilmezden geldim. Ben hatırlamıyordum onlarda bana anlatıyorlardı. Doğru söylediklerine inandım aylarca. Aylarca bilmezden geldim ulan ben! Aylarca. Gözlerim dolmuştu. Dizlerimin üzerine düştüm.

"Yalvarırım susmayın. Allah aşkına. Nolur susmayın. Bir şey saklamadınız demi benden?"(TUANA)

Konuşmadılar.

"YA KONUŞSANIZA! KONUŞUUUN! ALLAH AŞKINA YA NOLUR!"(TUANA)

Artık bağıra bağıra ağlıyordum. Neden ağladığımı bile bilmiyordum. Belki beynimin derinliklerine kilitlediğim hatıralar gün yüzüne çıkmaya çalıştığı için? Belki gülen yüzlerin aksine kinle bakan gözlerden? Belki yaptığım hataların kendini ortaya çıkarmaya çalışması? Belki de sadece yatsıya kadar bile yanamayan ama beni anında yakan o mumdan? Bitmiştim. Ne hatırlayabiliyordum ne de inanabiliyordum. Ne saklamışlardı? Kimdim ben? Neyi unuttum ben? Hangi canavarı unuttum?

"Tuana, Tuana kendine gel kızım hadi."(DENİZ)

Babam da mı yalan söylemişti. O da biliyor muydu benim kim olduğu mu?

"Tuana? İyi misin güzelim?"(ALP)

Abim de mi?

"Tuana..."(TUNA)

İkizim o benim. O bana bunu yapmaz ki? O bana gerçeği söyler. Söylemeli.

Ayağa kalktım. Tuna'nın yanına gidip kollarımı beline sardım.

"Yapmadım de. Saklamadım de. Sana gerçekleri söyledim de. Ben sana yalan söylemem de. Tuna saklamadım de. Senden geçmişini saklamadım ikiz de. Herkes yaptı ama ben yapmadım de. Yalan da olsa de. Nolur de."(TUANA)

"Saklamadı- Ahhhğğ"(TUNA)

Ağlıyordu. Acı çekiyordu. Saklamıştı. Ellerim çözüldü. İki yanıma düştü ellerim. Geri çekildim yüzüne bakıyordum.

"Allah kahretsin. Tuna olmaz sen de olmaz. Tuna sen benim ikizimsin. Tuna yapma. Yapma. Yapma..."(TUANA)

Tuna beni omuzlarımdan tutup kendine çekti. Sanki bir daha sarılamayacak gibi sıkı sıkı sarıldı bana. Bir daha sarılmayacak mıydık? Oyunu burdan çeviremez miyiz? Yapmadım dese ben ona inanırım. Aylarca inandım. Yıllarca da inanırım. Yapmadım desin.