BAŞLANGIÇ

#YARI FİNAL#

İnsanların yollarını kaybettiğinde daha hızlı koşmaları ironik bir alışkanlıktır.  -Rollo May-

Cansu

Sabah fazlasıyla erken kalkmıştım. Salonda oturmuş öylece karşımdaki duvara bakıyordum. Nedense kötü hissetmeye başladım belli bir süreden sonra. Abimgil koşuya gitmişti. Mukaddes abla ise kahvaltı hazırlıyordu. 

***

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Merdivenlerde bir haraketlilik fark edince o tarafa baktım Tuna uyanmıştı. Geldi ve yanıma oturdu. Çok bitkin duruyordu. 

 "Günaydın kuzen."(CANSU)

"Günaydın sen ne ara uyandın ki."(TUNA)

"Sabah 6 da falan galiba. Sen iyi misin? Enerjin çekilmiş gibi duruyor."(CANSU)

"Ya kendimi kötü hissediyorum. Kötü bir şey olacakmış gibi. Tuhaf."(TUNA)

"Tuna acaba sakladıklarımız artık bizi tüketiyor olabilir mi? Çünkü bende pek iyi hissettiğim söylenemez."(CANSU)

Böyle hissediyordum zirâ artık bu sır beni yoruyordu. Her gün kalktığımda acaba bir şey hatırladı mı? Acaba gidecek mi? Kaybedecek miyiz onu gibi düşünceler ile baş etmek çok zor.

"Bilmem belki olabilir. Cansu artık cidden benim canım acımaya başladı. O benim diğer yarım ondan bir şeyler saklamak istemiyorum."(TUNA)

"Eğer gerçekleri söylersek ne olur bir hayal et bakalım."(CANSU)

"Cansu ne olacağı cidden bu kadar önemli mi? Bu bencillik değil mi yani? Sırf bizden gitmesin diye ondan her şeyi saklıyoruz artık yoruldum."(TUNA)

"Tuna bencillik olduğunu düşünüyorsan neden bu kadar korkuyorsun söylemekten? Neden bu güne kadar söylemedin. Tuna sende farkındasın çünkü sende biliyorsun eğer her şeyi ona anlatırsak çekip gidecek."(CANSU)

Tuna saçmalıyordu. Ona hiçbir şey söyleyemezdik.

"Ama Cansu üzülüyorum ve korkuyorum. Ya hatırlarsa. Ya o zaman bize daha fazla kızarsa, ya o zaman bir daha geri dönüşü olmayacak şekilde giderse."(TUNA)

"Hatırlamaya başladı mı ki?"(CANSU)

İkiz tuhaflıkları işte.

"Galiba hatırlıyor bazı şeyleri. Çünkü ikimizin ortak anıları hiç bir sebep yokken aklıma geliyor bu sadece önceden Tuana hala her şeyi hatırlarken olurdu. Yani bu da demek ki evet hatırlamaya başladı. Bence geç olmadan onunla konuşalım."(TUNA)

"Tuna konuşmayacağız ne belli belki hatırlamıyor. Hayır olmaz. Ben onu tekrar kaybetmeyeceğim."(CANSU)

"Cansu korkma zaten Tuana'yı kaybetmeyeceksin. Dün konuşurken bende fark ettim sanırım hatırlıyor bir şeyler. Ama kim olduğunu hala bilmiyor. Yani merak etme."(AKIN)

Akın amcam karşımıza oturup bunları söylemişti. Kim olduğunu bilmiyor. Acı verici belki ama yapamayız. Söyleyemeyiz.

"Ne oluyor bu suratlar ne böyle çocuklar."(TOPRAK)

Ben düşüncelere dalmışken abimgil çoktan gelmişlerdi.

"Yok bir şey ya. Her zaman ki konular."(CANSU)

Kahvaltı çoktan hazırdı. Hemen gidip masaya oturduk. 5 dakika sonra herkes masadaydı. Her zaman olduğu gibi masa atışmaları yaşandıktan sonra evden çıktık ve okula doğru gitmeye başladık.

***

Okulda varmıştık. Yarışma başlamıştı.

***