~Umutların tükenişi~

260 18 3
                                    

Şarkı tamamen dilime dolanması ile eklenmişti tavsiye edilir ama şart değil.

Keyifli okumalarrr

🪄🪄🪄

Barış Alper, açtı gözlerini istemeye istemeye.

İstemiyordu artık bunları yaşamak. Gözlerini açtığında İsmail'ini görmek istiyordu. Farklı farklı adamları değil...

Umduğu olmuştu Barış'ın. Uzun sürmüştü gerçekleşmesi dileğinin ama olmuştu işte.

Gözlerini açtığında ağlayan bir İsmail gördü barış. O anki mutluluğunu kimse anlayamazdı. Sarıldı bir hışımla.

"İsmail!!!"
"Çok şükür yarabbim çok şükür."

İsmail acısındansa bu durum onu daha çok yıpratıyordu. 'gerçekten benden gizleyip öyle mi devam edicektin Barış. Her geçen saniye beni daha da çok şaşırtıyorsun' diye düşünüyordu içinden...

Aynı hışımla itti İsmail onu. Dolu olan gözlerini sildi ve sonsuza dek pişman olucağı o sözleri söyledi.

"Bedenin gibi ruhunuda satmışsın. Hem de bile isteye... Seni artık tanıyamıyorum Barış. Kirlendin. Kendini kirlettin. Artık benim Barışım değilsin... de ğilsin..."

Demişti haykırırcasına. Ve bir saniye bile durmadan çıkıp gitmişti arkasında bıraktığı enkazın farkında bile olmadan...

_____________________&&&____________

Kerem, acıyan ve şişmiş gözlerini açtığında yatakta tek başınaydı. Gitmiyordu başından felaketler. Eksilmiyordu hiç bir an

Sorgulamadı bu sefer

Düşünmeyeceğim dedi

Hiç bir şey düşünmezsem daha az acı çekerim...

Belki de hatalıydı. Ama bir umuttu işte.

Aşağıdan gelen merdiven seslerinden Altay'ın geldiğini anlamıştı Kerem.

Gözlerini kapatıp uyuyor numarası yapacaktı kendince. Altay odaya girdiğinde fark etmişti küçük bedenin uyuma numarası yaptığını. Gerçi fark etmemek imkansızdı.

Onun oyununa ortak olmak isterdi lakin arkasında bir doktor vardı.

Kontrol için.

"Ali Hocam siz dışarıda bekleyin 2dk lütfen"

"Tabiki Altay Bey"

Kerem doktor lafını duyduğu an gözlerini belerterek açmıştı.

"Ne doktoru bu Altay?"

"Ufak bir kontrol sadece yavrum. Neyin var neyin yok diye"

Kerem, anladım diye mırıldanarak kafasını sallamıştı.

Oturur pozisyona gelmek için ayaklarını kullanmak istemişti... Ama olmuyordu. Kerem şaşkın bir biçimde bacaklarına doğru bakmıştı.

"Altay"

"Sorun ne güzelim"

"Altay bacaklarım..."

Altay kaşlarını çatmış ve kapıyı açıp doktoru içeri almıştı.

Ve ardından da olan olmuştu...

1 hafta içerisinde keremin vücuduna bir sürü ilaç verilmiş ve bu ilaçlar ise :

Keremin kısa bir süre yürüyememesine sebep olmuştu...

Halilden

Aptal bir iş günündeydim yine. Önümde bir yığın dosyayla.

?ASLA-ASLA-DEME¿Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin