dark side of the moon // Minsung

*.²¹.*

Son bölümü üzüntüyle duyuruyorum gençler...

_______________________________

Minho

Gözlerimi açtığımda yine hastane tavanı ile karşılaşmamla deja vu yaşamıştım.Yatakta doğrulup etrafa baktığımda, karşımdaki koltukta uyuklayan Jeongin'i fark ettim.Olanlar aklıma tek tek yığılırken, sargılı olan omzuma gözüm çarptı.Derin bir nefes alarak yan sehpadaki suya uzandım.

Bardağı tam kavrayamadığımdan, bardak elimden kayıp yere düşerek parçalara ayrıldı.Küfür edip Jeongin'e baktığımda, onun uyanmış olduğunu ve sorgularcasına bana baktığını fark ettim.Boğazımı temizleyip omzumu gösterdim "omzumdan dolayı herhalde, bardağı tam olarak kavrayamadım.." beni onayladığında başını eğdi "sen birden önüme atlayıp vurulunca çok korktum.Neyseki iyisin, bir daha böyle bir şey yaparsan seni çok fena pataklarım Minho" sona doğru sesinin hafif tehditkar bir hâl alması ile güldüm "merak etme, bana bu zamana kadar bir şey olmadıysa bundan sonra da olmaz"

Jeongin bu lafıma histerik bir şekilde güldükten sonra aniden ciddileşti ve konuşmaya başladı "Jisung' u bulamıyoruz.Seninle ilgilenirken diğer polislerin elinden kaçmış.Şöyle bir düşününce...kızıl kafalı arkadaşını hücreye yolladık, yani onunla kaçmış olamaz.Orada olan başka biri daha olmalı." Jeongin'in sözleri ile kaşlarımın çatılmasına engel olamadım.

Bildiğim kadarı ile Chris'ten başka yakın olduğu bir dostu yoktu.Fakat olayların henüz çözülememiş tarafları vardı.Ama yine de fazla uzağa kaçma şansı yoktu, o da benim  gibi yaralıydı.Bunları düşünmek başımın ağrımasına sebep olduğunda Jeongin'e baktım ve gülümsedim "Bütün bunlar başımı ağrıttı Jeongin.Biraz daha uyuyayım...daha sonra seninle tüm olanları en baştan tekrar düşünürüz." Jeongin endişeli bir ifade ile beni onaylamış ve odadan çıkmıştı.

Jeongin odadan çıktığında bir süre duraksayıp kocaman bir kahkaha attım.Her şey planlarıma uygun ilerlemişti, herkesi kandırmayı başarmıştım.Kendi yarattığım oyunun bu kadar çok izlenmesi resmen içimi gururla doldurmuştu.Huzurla arkama yaslanıp gülümsedim.Kuklalarım bitmeden önce amacıma ulaşmam lazımdı..

______________________________

Bir süre sonra odamdan gelen gürültüyle gözlerimi aralayıp kaşlarımı çattım.Karşımda gördüğüm Mavili katille gülümsedim ve yattığım yerden doğruldum.Yerimde esneyip ayaklarımı aşağı sarkıtırken konuştum "Hayatta kalmana şaşırdım doğrusu" bakışlarımı Jisung'a çevirip ayağa kalktım ve onun yanına gittim.

Sırıtan yüzümle önüne bir sandalye çekip oturdum.Bana aynı sırıtmayla karşılık verdiğinde içimde oluşan hissi bu sefer görmezden gelmedim ve başımı eğip kıkırdadım.O en başından beri biliyordu ve benim kurallarıma göre oynuyordu.Peki nedeni neydi? Muhtemelen nedeni sadece Jisung'un keyfiydi.Başımı kaldırıp ona baktım, o da bana bakıyordu.Konuşmaya başladığında eğlenmeye başlamıştım

"Sen gerçekten inanılmazsın Minho.Bunca zaman masum rolü yapman ama aslında tüm bu günahkar planların da başında sen olman...ah, hayret ettirdi beni.Gerçi...bir süre sonra bu niyetini anlamıştım bebeğim, doğruyu söylemek gerekirse beynimizin aynı şekilde çalışmasıydı zaten beni sana bağlayan.Muazzam bir gösteriydi ve benim bunu mahvetmem söz konusu bile olamazdı."

Gülümseyen suratıyla tek elini dizime koyduğunda tepkisizce onun suratına baktım.Ayağa kalkıp odanın içinde dolaşırken güldüm ve Jisung'a baktım "Beni resmen suç üstü yakaladın.Aslında sen planlarımın içinde yoktun.Ansızın seni öğrendim ve beynimin içinde kocaman bir şenlik yarattın.Sana en başından her şeyi açıklayacak olursam.Abim senin ailenin ölümüne sebep olduktan sonra, hemen ardından eve geldi.Telaşlı görünüyordu ve sürekli terliyordu."

"Odasında arkadaşıyla konuşurken onu duydum ve duyduklarımı sindiremedim.Ama tam o anda içimdeki korku...tuhaf bir zevke dönüştü.Seni görmek istedim.Nasıl birine dönüştüğünü nasıl bir surat ifadesine büründüğünü, hepsini görmek istedim.Çocukluğumdan beri çeşit çeşit tiyatrolarda yer aldım ve bunu da bir tiyatro oyununa çevirmek istedim.Benim rolüm ise, Suçlu bir polisin masum kardeşiydi.Ben olayları kendim yaratıp kendim çözdüm.Seni kolayca yakalayabilirdim Jisung ama bu hiç eğlenceli olmazdı ve bu tiyatronun izleyicileri sıkılırdı.Bu yüzden tüm bu olayları yarattım.Aşk, dram, gerilim ve daha bir çok duyguyu ele alan, oyuncuların rollerinden bi haber olduğu ilk tiyatro."

Sözlerimi bitirip gülümsedim ve etrafımda bir kez dönüp selam vererek eğilip hayali şapkamı çıkardim.Kıkırdayarak tekrar doğrulduğumda Jisung'un gözlerindeki ifadeyi anlayamadım.Hayranlık, nefret? Ya da her ikisi birden.Ayağa kalktı ve yanıma geldi.Ellerini belimde hissettiğimde sırıttım.

Jisung ifadesizce bana bakıyordu "planların harika işledi sevgilim.Gerçi, senin planların sayesinde benim de planlarım yolunda gitti.Her ne kadar bana bir çok yerde zararın dokunsada böyle muazzam bir senaryo karşısında eğilmem gerekir." Jisung bana gülümsediğinde konuşmasına devam etti "peki şimdi? Planın sona mı erdi?" Jisung'un sözleri ile kaşlarımı çatıp başımı iki yana salladım "hayır.Henüz bitmedi, daha kullanmadığım çok kuklam var.Bekle ve gör, Jisung" ondan uzaklaştım ve ceketimi giyip onu hastane odasında yalnız bıraktım...

____________________________

FINISH

740 kelime

Ters köseeee
Yani yazarın burada anlatmak istediği
Bunların hepsinin Minho'nun senaryosu olması.Jisung'un yaralanması
Abisinin hapse düşmesi
Bu bölümlerde yer alan minhonun duygu ve düşünceleri sadece bir roldü.
Zaten tiyatronun amacı da kendi duygu ve düşüncelerini izleyiciye de yaşatman.
Minho rolünü iyi oynadığından diğer oyuncular da ona bağlı olarak iyi bir rol sergilediler.Gerçi diğer karakterlerin her bir duygusu gerçekti ama :]
Bu arada taslakta başka bir hikaye bekliyor HyunIn ama okunmayacağına eminim (angst oldugundan) o yüzden yüklemiyorum :(
KENDINIZE IYI BAKIN BAY BAY FINALDI BU BOLUM