Ch 5&6

2.2K 277 1
                                    

Ch 5

ဝိန်ရှောင်ရှောင်က သူမကို တစ်ယောက်ယောက်က စုံစမ်းနေမှန်း မ‌သိပေ။

နောက်နေ့မနက်မှာ ဝိန်ရှောင်ရှောင်က စောစောထပြီး ထမင်းချက်ဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲ သွားလိုက်သည်။ သူမတွင် လုပ်စရာများစွာ ရှိနေသ‌ဖြင့် နှောင့်နှေးလို့မရပေ။ လုပ်ရမဲ့အရာတွေ မှားသွားရင် မကောင်းပေ။

မနက်စာ စားပြီးနောက် သူမရဲ့ ရတနာ 5 ယောက်ကို ကြည့်ပြီး "ချစ်လေးတို့ ဒီနေ့တော့ မေမေလုပ်စရာလေးရှိလို့ အိမ်မှာ နေနိုင်မလား။"

ကလေးငါးယောက်က ဝိန်ရှောင်ရှောင်ကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်လုံးကြီးဖြင့် ကြည့်ကာ ချစ်စဖွယ်အသံဖြင့် "မေမေ~"

ရပ်! ရပ်လိုက်တော့!

ဒီနေ့တော့ မေမေက သူတို့ကို အပြင်မခေါ်သွားပေ။ အဲအစား သူမက ပြန်ရောက်တဲ့အခါ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ပြမယ်လို့ ကတိပေးကာ ဝိန်ရှောင်ရှောင်က သူတို့ကို ညင်သာစွာ ချော့သည်။

"ဟုတ်ပြီ ကတိနော်" ဝိန်ဖိန်နဲ့ ဝိန်ရန်တို့က ပြောသည်။ပြောသည်။

"ဟုတ်ပြီ မေမေ သွားပြီနော်။ သူစိမ်းတွေ လာရင် တံခါးမဖွင့်ပေးနဲ့နော်" ဝိန်ရှောင်ရှောင်က ကလေးငါးယောက်ကို ကြည့်ပြီး မှာနေသည်။

အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ ဝိန်မိုက အရွယ်ရောက်နေတဲ့ လူကြီးလေသံဖြင့် "မေမေ အငယ်လေးတွေကို သား ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ပေါ့မယ်။ မေမေ စိတ်ချလက်ချ သွားနိုင်ပါတယ်။"

ဝိန်ရှောင်ရှောင်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ပါးကို နမ်းလိုက်သည်။

"သားသားက အရမ်းလိမ္မာတာဘဲ။ တကယ့်ကို မေမေရဲ့ ရတနာလေးဘဲ။"

ဝိန်မိုက ချီးကျူးခံရတဲ့အတွက် ရှက်သွားကာ မျက်နှာနီရဲသွားသည်။

ဝိန်ဟိန်နဲ့ ဝိန်ရှောင်တို့က "မေမေ သားတို့လည်း ရတနာလေးတွေလေ။" လို့ ပြောကာ အသိအမှတ် ပြုခံချင်ကြသည်။

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ချစ်လေးတို့ အားလုံးက မေမေရဲ့ ရတနာလေးတွေ။ ဒါကြောင့် မေမေ ပြောတာကို နားထောင်နော်။ မေမေ သွားတော့မယ်။" ဝိန်ရှောင်ရှောင်ရဲ့ လေသံက နူးညံ့သိမ်မွေ့နေပြီး သူမမျက်လုံးထဲတွင် မြတ်နိုးမှုတွေ ပြည့်နှက်နေသည်။

ကမ္ဘာပျက်မှာ ကလေးငါးယောက်နဲ့အတူ ဖြတ်သန်းခြင်းWhere stories live. Discover now