ဦးညောင်တစ်ယောက် အမောင်ရှားရှိရာသို့လျှောက်လာလိုက်သည်။ရောက်သည့်အခါအမောင်ရှားသည်ခုနကအတိုင်းမလှုပ်မယှက်ထိုင်နေသည်ကြောင့် ဦးညောင်သက်ပြင်းချရပြန်သည်။သေချာပေါက်ဒီကောင်လေးဝမ်းနည်းနေမှာ။ဦးညောင်အနီးသို့လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အနားတွင်ချထားသည့်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်လေသည်။
"ဦးညောင် အရှင်ရော"
မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်သူ့ဘက်လှည့်၍မေးလာသည့်ကောင်လေးကို ဦးညောင်မှာဘာပြောရမှန်းမသိ။အမဲလိုက်ထွက်သွားတယ်ဟုပြောလျှင်အခုချက်ချင်းကောက်ထပြီးလိုက်သွားမှာသေချာသည်။သူ့မှာအရှင့်ကိုစိတ်ဆိုးခြင်းအလျဉ်းမရှိ၊သူ့ကိုဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက်အရှင့်အနီးတွင်နေရဖို့သာစိတ်အားထက်သန်သည်။
"မင်းကိုစိတ်တိုနေတယ်၊အရှင်ဆီသွားဖို့မတွေးနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
မျက်နှာညှိုးကျသွားကာဟိုဘက်လှည့်သွားတော့ဦးညောင်မှာသက်ပြင်းချမိသည်။နောက်တော့ထိုင်ရာကနေထလာပြီး အမောင်ရှားရှေ့မှာသွားထိုင်လိုက်သည်။
"မင်းနှယ်အဘယ်လိုဖြစ်သတုန်း"
"ကျွန်ုပ် စမ်းချောင်းဘေးမှာမျက်နှာသစ်နေတုန်း သတိလက်လွတ်မိသွားပါရဲ့ ကျားကအဲ့အချိန်မှာကျွန်ုပ်ကိုခုန်အုပ်တာ ကံကောင်းပေလို့ ကျွန်ုပ်အရှောင်မြန်လို့မဟုတ်ရင်သေမှာ"
"မသေတာပဲကံကောင်းတယ် မင်းသာသေရင်အရှင်ဘယ်လိုနေမလဲတွေးကြည့် အရှင်ကမင်းအပေါ်မျှော်မှန်းထားတာတွေကအကြီးကြီးပဲ ဒါ့ကြောင့်ကိုယ့်အသက်ကိုဂရုစိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
အမောင်ရှားသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားပြီးခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်ကိုဦးညောင်ကြည့်နေမိသည်။ဒီကလေးက အသက်သာကြီးလာပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကသာထွားတာ သူ့အရှင်နှင့်ပတ်သက်ရင်စိတ်ကနုနု၊ငယ်ငယ်ကတည်းအဲ့စိတ်ကအခုချိန်ထိ ပြောင်းလဲလို့ကိုမရနိုင်ပေ။
"ဦးညောင်"
"အေးပြော"
"ကျွန်ုပ်ကလေ အရှင့်အတွက်အရေးပါတယ်လို့ဦးညောင်ထင်လား"
CZYTASZ
အရှင်
Romansမြို့ဟောင်းလေးတစ်ခုမှာဖြစ်တည်ခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရှိခဲ့လေသည်။ ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းသည်မှာ ထိုဇာတ်လမ်းလေးသည် မြို့ဟောင်းနှင့်အတူရာဇဝင်တွင်နှစ်မြုပ်ခံထားရလေသည်။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းေလးတစ္ခုမွာျဖစ္တည္ခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ရွိခဲ့ေလသည္။ ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းသည္မ...
