ŞEYTAN'IN GÖZDESİ

Bölüm/10

Bunu da yazıp bitireyim, Kurtuluşu da tamamlayayım sonra emekliye ayrılcam.
İyi okumalar.  Ağlamaya da hazır olun. Ve içinizden gelerek siz yaşıyormuşsunuz gibi okuyun cümleleri siz söylüyormuşsunuz gibi. İyi okumalar.
-
-
-
-
-
-
-

Efe'den;

İnsan sevince  çok değişiyordu. Bilemiyorum belki de bana öyle geliyordu. Aklın fikrin hep ondayken bütün hücrelerin kendini sadece ona adıyordu. Yemeden içmeden kesilir, her şarkı sözünde o aklına gelir iyiyse de kötüyse de kalbinde ki o sızı hiç geçmezdi. Özlemek, o kadar özlüyordum ki, iç çektikce, nefes aldıkca sanki kokusu burnuma doluyordu. Kavuşamadığını hissedince de hüzün çöküyordu. Çok özlemiştim...

Hani bi söz vardır ya, "Özlemek erken saatlere alınsın, sonra uykusuz kalıyor insan. " İşte gerçekten böyleydi. Uykusuz ve yorgundum.

1 hafta olmuştu. Ben hala bu delikteydim.   Delik dediğime bakmayın, çok güzel bir odaydı ama ben küçücük bi hücrede gibi nefes alamıyordum.  Gözüm hala camdan dışarıdaydı onu çok özlemiştim. Damlayan göz yaşımı hemen sildim. Son hali aklımdan gitmiyordu. Tutamamıştım elini. Yaralanmıştı. Bana ölümsüz olduğunu söylemişti. Düşüp bayılmıştı. Ya da ölmüştü... Ölebilir miydi.? Bu ihtimal var mıydı?

Delirecektim. Cevapsız çok sorum vardı. Bulamıyordum cevap kafamı duvarlara vuracaktım susmaları için. "Lütfen sana ihtiyacım var... Eşim. " İçimden gelerek söylemiştim söylemesine ama, kalbime çöken ağrı ile hıçkırarak ağlamaya başladım. Canım o kadar yanmıştı ki nefes alamamıştım. O nefessiz her saniyem korkuya döndü.

Benim sevdiğim beni bulurdu, niye gelmemişti. 

Kapı çaldı, umursamadım. Onlar da umursamadan içeriye girdi. Oruspu evladı Phon. Islak gözlerimi ona diktim. Yanıma yaklaştıkca geriye gittim. Ben gittikçe sırıttı. O sırıtan yüzünü parçalamak istiyordum.  "Ne istiyorsun?" Sırıtmak bi tek  eşime yakışıyordu. Bu köpeğe değil.

"Islatma o güzel gözlerini. " Bu sefer sırıttım. "Sevdiğim kişi yere yığılırken gördüm, beni kaçırdın. Ölüden farksızım.  Nasıl ıslanmasın gözlerim. " Büyük bir kahkaha attı.  Gözlerim daha çok doldu. Neydi bu içimde ki sıkıntı. " Sen daha çok ağlarsın böyle, eşim dediğin insan çoktan uyandı ölümsüz o güzelim, ama niye gelmedi? Sence ne yapıyor? Bunu sana ben söylemeyeceğim. Kendim göreceksin sonra bana geleceksin ve biz seninle güçlerimizi birleştirip onu yok edeceğiz. "

"Ne saçmalıyorsun sen? Beni bulacak eminim seni öldürme planları yapıyordur o, işte o zaman biz birleştireceğiz güçlerimizi. "  Yine bi kahkaha iğrenç sesi midemi bulandırdı.

"Her neyse o aptalı boşver bugün mutlu bir gün, kız kardeşim evleniyor hemde Yarın. Lucifer'i düşünüp moral bozmayalım. Dediğin gibi beni öldürme planları yapsın o, senin de gelmeni istiyorum o davete.  Birazcık ara ver ağlamaya gece devam edersin, kıyafet göndereceğim sana giyersin."  Cevap vermedim oda beklemeden çıktı.   Yatağa kendimi bırakıp ağlamaya devam ettim. Halsiz düşüp uykuya dalana kadar bütün sinirimi boşalttım. Karanlık bemi ilk defa hapsetmiyordu nasılsa kendine...

-
-
-
Gözlerimi açtığımda geceydi. Yan tarafta dolabın üzerinde duran elbiseyi farkettim. Çok değişik bişeydi bu. Beyaz bi gömlek ve garip bi pantolon gibiydi üstünde kırmızı taşlarla süslemeler yapılmıştı. Kral elbisesi gibi duruyordu ama daha çok narindi. Harbiden geleceğimi düşünüyordu bu salak.  Yataktan kalkarak cam kenarına geçtim.  Her yer karanlıktı.

Gözlerim etrafta gezinirken bir yerde takılı kaldı. Bu Lucifer'in bana verdiği tavşandı, adını Mimi koymuştum. Heyecanla kasıldım.  O buradaysa Lucifer de burdaydı. Beni kurtaracağını biliyordum. Etrafta çok adam vardı. Gizlice girecekti sanırım bilmiyorum. Gelecekti ama eminim. Mimi beni farketmiş gibi kaldırdı kafasını ardından zıplaya zıplaya  gizlendi. Akıllı bebeğim benim. Heyecanla dönmeye başladım odada. O buradaysa diğerleri de buradaydı. Yüzümde oluşan gülücükleri tutamıyordum. Sürekli gülesim geliyordu. Çok sürmeden kapıdan bi tıkırtı geldi. Hızlıca yaklaşıp açtım. Patileriyle kazıyor gibi ses çıkarmıştı. Ben buna zeki bebeğim demiş miydim?  Hızlıca kucağıma alıp yanağını öptüm.