ŞEYTAN'IN GÖZDESİ

Bölüm/8

Artık yazarım herhalde bunu da yazayım da Final olsun hemen sıkılmadan. 

-
-
-
-
-

Dizimde uzanan şeytanın yavaş yavaş saçlarını  okşadım. Neredeyse 1 saattir dizimde yatıyordu. Kendisi yetmiyormuş gibi Batu'nun kolundan tutarak kendine çekmiş onu da kendi  koluna yatırmıştı.

Mammon aniden irkilerek kalktı. "Benim gitmem lazım, teşekkür ederim baba.." kaşlarımı çatarak baktım ona. "Nereye gidiyorsun?" Gözleri Batu'ya döndü. Tekrar bana çevirip. "İznin olursa işim var baba, onları halletmem lazım."

İste bu tuhaftı kendimi gerçekten 2 çocuk anası gibi hissettim. "Tabi işini hallet lütfen." Yaklaşıp Uyuyan Batu'nun yanağına küçük bi öpücğk bıraktı.

" Üşengeç bi şeytanım, aniden kaybolmaya alışmışım. Sevgili eşim  bundan korkuyor, bende dışarıya çıkmaya üşeniyorum  o yüzden uyuttum.  Birazdan kalkar.  " Kısa bı açıklamadan sonra dinlemeden gitti.  Çok sürmeden Batu da uyandı zaten, akşam yemeği hazırlamak için küçük bi tartışmaya girerek geçti günümüz. 

Lucifer'den....

Karşımda oturan oğluma ters bir bakış attım.  Eşimin dizinde uyuması sonn derece sinirimi bozmuştu.  "Baba,  ben sana anlatamıyorum herhalde.  Ona baba diyip dizinde yattım,  yanımda eşimde vardı bunda uzatılacak ne var? "

Sitemle konuşması derin bi iç çekmeme neden oldu,  ben bile yatamıyorum lan dizinde oğlum eşini de almş Eşimin dizinde yatıyor.  Oh ne kadar adil değil mi?

"Beni ilgilendirmez o, bidaha olmayacak duydun mu? Yoksa oğlum falan dinlemem sen-" Aniden ayağa fırlamasıyla altında ki sandalye düştü. 

"Yeter artık,  ben senin  kölen değilim. Oğlunum. Aramızda baba-oğul ilişkisi olmasa da, onunla olmayacağı anlamına gelmez. Bu seni ilgilendirmez Baba. Beni kendine benzetmeye çalışma. Bunca zaman hep istediğini yaptım. Şimdi bırak da artık yetişkin olduğumu bileyim.  Burada bana laf söyleyeceğine gidip eşinin gönlünü al. "  Sessizce dinledim. O kadar haklıydı ki. Yine de engel olamıyordum içimde ki sinire damarlarımı ele geçiriyordu.

Masadan kalkarak elime aldığım şarabımla adımladım.  Cehennemin en tepesindeydim. Aşağıda ellerinde kemik taşıyan zebaniler, kendi odunlarını götüren ölmüş insan ruhları geziyordu. Aptal varlıklar.  Paimon'un ruhunu sonsuzluğa hapsetmiştim. Sonsuzluk onu yavaş yavaş tüketecekti. Eşime kıymaya kalkmıştı. Ruhunu günden güne emecek onu yok edeceklerdi. İstediğim buydu zaten. Yine de çektiği acı Eşimin gözlerinde gördüğüm korkunun yanında hiç gibi geliyordu.

Aklımdan çıkmıyordu. Özlemiştim.
Gidip gizliden bakmak istesem de, bir kere görürsem dayanamazdım.  Acaba ateşten bi zümrüt alıp  götürsem mi?  Ya da sıcak 6. Tabakasından toplanan güllerden.  Delirecek gibiydim. Birinden yardım almalıydım. Efe kesinlikle yaklaştırmayacaktı beni yanına. "Tribini sikeyim senin, bekle elbet seni sikerken çıkarırım bunların acısını. "

Bi yandan da sinirleniyordum, sikik sokuk şeyler söyleyip beni uzaklaştırıyordu.Yok dayanamazdım böyle. Bişeyler yapmam gerekiyordu. Aklıma gelen fikirle sırıttım. Yüksek paralel dağın tepesine ilerledim. Geçerken merhamet yalvaran insan ruhlarına baktım. Merhamet ve ben?

"Yanlış kişiye sordun insan oğlu. "  Sırıtarak ilerlemeye devam ettim. Ayağımın altında ezilen  damarlar iğrendirse de umursamadım. Kısa sürede gezerek ve daha iyi düşünerek geldiğim paralel dağın ucuna yaklaştım.

"Heyy! kardeşlerim,  birinizi çirkin yüzünü göstersin bana. "  Bir süre bekledim ses gelmeyince boynumu çıtlattım. "Tamam, biriniz buraya gelsin, hemen! " Yine ses gelmedi göz devirdim. " Rica etsem biriniz buraya gelebilir misiniz? "