ŞEYTAN'IN GÖZDESİ

Bölüm/16

Hi guys günün yazılan ikinci bölümü diğer bölümü atlamayınız bebeklerim.

-
-
-

-
-
-

-
-
-

Yorgunlukla araladım gözlerimi. Ağlamaktan gözlerime dikenler batıyordu sanki. Bakışlarım boş yan tarafımda ve odada gezindi. Boştu. Sıkıntıyla oflayıp kalktım. Acıkmıştım. Kimi çağıracaktım normalde Lucifer olsa o getiriyordu. Dışarıya da çıkamıyordum odadan. O gelene kadar aç beklemek en iyisi.

Banyoya ilerleyip yüzümü gözümü yıkadım. Yansımama bakınca midem bulanmıştı kusasım geldi lan. Bu tip neydi. Şiş gözler ağlamaktan hala kıpkırmızıydı içi, normalde gözlerim dolup kızarınca bile gün boyu sürüyordu.

Tekrar odaya girdiğimde koltukta oturan bedenle kasıldım. Gelmişti piç Şeytan. Onu umursamadan üzerime sade bişeyler çıkardım. Normalde yanında giyinirdim, bu sefer umursamadan kıyafetlerimi aldım ve banyoya ilerledim. O da ayaklandı bu hareketimle. Umursamadan peşimden geldiğini görsem de aldırmadan banyoya girip kapıyı kilitledim. Hızlıcs üzerimi giyinip kirlileri de alarak köşeye bıraktım. Kapıyı açıp çıktım. Kapı pervazında sessizce yaslanmış beni bekliyordu.

Hatta onu bu kadar yakında görmek beni korkutmuştu, ama belli etmemeye çalıştım. Tekrar odaya girerek yine onu aldırmadan oturdum koltuğa acıktığımı söylemek bile istemiyordum. Gözlerimin kızarıklığını görmesini de istemiyordum. Şuan onu görmek de istemiyordum, ama aynı zamanda istiyordum da.

"Efe güzelim bakar mısın? Lütfen. " Sırıttım bu dediğine bayık ve umursamaz bakışlarımla gözlerimi gözlerine kitledim. Gözlerimde ne gördü bilmiyorum ama hemen ellerimi tuttu.

"Bebeğim lütfen, bakma bana böyle. Sevmedim bu bakışı özür dilerim. Sana bağırmak gerçekten istemedim. Şimdi bu gözlerinin bu halini görmek bile parçalıyor beni, çok üzgünüm o kadar haklısın ki ne diyeceğimi bilmiyorum. Affet beni bebeğim. " Sessizce baktım. Pişmandı evet belliydi bu. Gözlerinden bile okunuyordu. Yorgunluktan çökmüş gözler. " Sen olmadan, kokun olmadan uyuyamıyorum ki. Bakma öyle gözlerime. "

Duymazdan geldim dediklerini. "Nereye gideceğimi bilmedim. Dün sabahtan beridir açım. Yemek istiyorum. "

Yutkundu. Elleri yumruk halini almıştı. " Sen bu saate kadar aç mıydın? Bişey yemedin mi? " Kafamı olumsuz anlamda salladım.

Yememiştim işte amk.

Sıkılı yumruklarla çıktı odadan, yine gitmişti. Derken tekrar girdi. Elinde ki güzel yemekleri önüme bıraktı. " Bişeyler hazırlatmıştım, özür amaçlı. Uyanmanı bekliyordum. Bilseydim böyle olduğunu daha önceden getirirdim. Bir daha ne olursa olsun aç kalmayacaksın. Küs de olsan bana seslen duydun mu? "

Konuşmak istemiyordum, kafsmı olumlu anlamda salladım o kadar. Bıraktığı tepsiden parça parça bişeyler alarak yemeye başladım. O kadar şey vardı ki, iştah kabartacak tiptem kahvaltıydı. Gel görelim ki o iştah da bende kabarmıyordu. Bir kaç parçadan sonra geriye çekildim. "Niye yemiyorsun güzelim? Azıcık daha ye lütfen hiç bişey yemedin. " Uzun bir süreden sonra ağzımı açtım ama kısa kestim.

"Ama değilim, doydum. " Susarak önümde ki manzaraya döndüm. Tepsi kaybolmuştu bile. Yanıma oturarak belimden tutup aniden kucağına çekti beni, ne olduğunu bilmesem de bişey gizliyor gibiydi. " Üzgünüm bebeğim. Yapma böyle kahroldum lütfen. Dünden beridir sana tamamen gittim gibi gelse de aslında yanı başında seni izliyordum. Yapma güzelim, affet beni yalvarırım bakma bana böyle. Umursmıyormuş, bitmiş, değersizmiş gibi. "