පළමු පත්‍රය....
පපා සීයාගේ සැමියා වු ඩැඩා සීයාගේ සුවදුක් විමසා බැලීමට පපා සීයා සමග යුවිත් රෝහලට ගියේය.රෝගීන් බැලීමේ වේලාවෙන් පසුව ඔහු සීයා සමග, බොහෝ දෙනා අකමැති ස්ථානයක් වුවත් තම මුත්තනුවන් දෙපලගේ ප්‍රියතම ස්ථානය වූ දහසක් දෙනා සාමදානෙන් සැතපෙන සොහොනට පැමිනියේය.ධනූර් සමග ආරම්බ කල පොත ලිවීමේ කටයුත්තට සීයාගේ අතීත කතාව දැනගැනීමට උවමනා වුවත් ඔහු එය පැවසීමට එතරම් උවමනාවක් නොපෙන්වයි.
පපා සීයා ඔයා නම් ඇත්තටම
ඇයි..?
ඩැඩී සීයා කියනවා හරි. ඔයා කට ඇරියොත් කියන්නේ බොරුවක්.
එයා එහෙම කිව්වද?
හම්.........
දැන් මොකද්ද මං උ ඹලට කියපු බොරුව.
මතකද ඔයා එක දවසක් කිව්වා ගස් මල් අපි එක්ක කතා කරනවා කියලා.
ඔව් ඉතින්
අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ මෙතනට එනවා යනවා මේ එක මලක් මන් එක්ක කතා කරලා නෑ
ආහ්....... ඒක ද මේ, උ ඹ එක්ක වල් පල් දොඩවන්න මල් වලට ඕන කමක් නෑ. මලක් උනත් කතා කරන්නේ තමන්ට දැනෙන අයට
සීයෝ...... ඔයා මට කිව්වා නේද මෙතන වැළලිලා ඉන්න හැමෝටම තමන්ගෙ කියලා කතාවක් තියෙනවා කියලා.
හ්ම්........ ඔය මල් පිපෙන්නේ ඒ කතාවෙන්. මෙතන නිදාගෙන ඉන්න හැම කෙනාටම තමන්ගේම කියලා කියපු හෝ නොකියපු කතාවක් තියෙනවා. එයාලා ඒ කතාව අපි එක්ක බෙදා ගන්නේ එයාලගේ සොහොන් කොත්වල පිපෙන මල් වලින්.මෙතන තියෙන මල් සමහර වෙලාවට එක වගේ වුණාට හොඳට බැලුවොත් පෙනෙයි, ඒ හැම මලකම වෙනසක් තියෙනවා.සමහරුන්ගේ කතා සුදු පාටයි. ඒවට තව පාට මිශ්‍ර වෙලා සමහරුන්ගේ කතා හැදෙනවා. රතු පාට, නිල් පාට, එක එක වර්ගයේ පාට වල කතා මේ හැමෝටම තියෙනවා.
ඒ අතින් බැලුවම ඔයා හරි කුහකයි පාපූ.
ඇයි?
මෙතන මේ නිදාගෙන ඉන්න ඔයාගෙ අයට එයාලගේ කතාව කියන්න ඔයා ඉඩ දීලා නෑ. ඔයාටත් තිබ්බා මෙතන ඉද්ද වැලක් හරි, ඇන්තූරියම් පදුරක් හරි හිටවන්න. මේ උණ පඳුරක් ඉන්දපු වෙලාවේ.
YOU ARE READING
උණ පත්‍ර
Non-Fictionමිත්‍රත්වයද ආදරයද වටිනා කමින් වැඩි.යාලුවෝ දෙන්නෙකුට පෙම්වතුන් වෙන්න පුලුවන් නම් ඇයි පෙම්වතුන් දෙන්නෙකුට යාලුවෝ වෙන්න බැරි.ආදරේ කරන කෙනාටම ආදරේ ප්‍රකාශ කරන්න අවස්තාවක් හැම වෙලාවෙම ලැබෙනවද.ඒකපර්ශවික ආදර කතා වලට සතුටුදායක අවසනයක් නැද්ද.කවදාවත් කිසි දෙය...
