Εγώ μιλώ με προσευχές, για σένα μάγισσα μου...

Το πήρε ο Βοριάς... (part 1)

Μια ιδέα της @adraxetim3ra - La Artista (Twitter - X) βασισμένη στο «Άγγιγμα Ψυχής»

Οταν γύρισε σπίτι έμαθε πως ο Ιάσωνας είχε φύγει νωρίς και δεν πρόλαβε να την αναζητήσει, το ίδιο και η μητέρα της.

Ενιωθε τόσο ανάλαφρη, δεν πούπουλο ένιωθε. Περίμενε πως και πως να ξανασυντηθούν, να βρεθεί ξανά στην αγκαλιά του. Σε λίγες μέρες θα ήταν ελεύθεροι. Ελεύθεροι επιτέλους να ζήσουν την αγάπη τους. Την αγάπη που τους στέρησαν. Το μόνο που την πίκρανε και την προβλημάτιζε ήταν το μυστικό της πατρότητας του Ιάσωνα. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μιλήσει στο Στέφανο και μετά στον γιό τους.

Πέρασε λίγη ώρα αλλά και δεν άντεξε, τον πήρε τηλέφωνο. Δεν απαντούσε στο σπίτι, ούτε και στο γραφείο του στην εκκλησία. Αναστέναξε και έκλεισε το τηλέφωνο. «Εντάξει, μην τρελαίνεσαι, μπορεί να τρέχει με την προετοιμασία για το ταξίδι αύριο.» Προσπάθησε να χαμογελάσει και να ξεχαστεί.

Πέρασε όλο το πρωί να περιμένει δίπλα από το τηλέφωνο. Και το μεσημέρι στο σαλόνι για να είναι δίπλα στο τηλέφωνο. Όταν έφτασε το απόγευμα και δεν είναι ακόμα κανένα νέο του Στέφανου καθόταν σε ανάμενα κάρβουνα.

Ο Ιάσωνα ήρθε, έφαγε και βγήκε πάλι. Η μητέρα της γύρησε μέσα στη τρελή χαρά και μετά από τον μεσημεριανό της ύπνο καθόταν στο σαλόνι και έπινε ήσυχη το τσάι της. Έβλεπε την κόρη της ανήσυχη αλλά δεν είπε τίποτα.

...

Κοίταξε το ρολόι της. Είχε σκοτεινιάσει έξω, περασμένες οκτώ. Δεν άντεξε, σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ και άρπαξε το παλτό της καθώς άνοιξε βιάστηκα τη πόρτα. Η Αθηνά συνέχισε να διαβάζει ατάραχη το βιβλίο της.

Πήγε στο σπίτι του. Ηταν σκοτεινό, σαν να μην ήταν μέσα κανείς. Δεν την εμπόδισε όμως αυτό από το να αρχίσει να χτυπάει την πόρτα. Πέρασαν λίγα λεπτάκι δεν υπήρχε καμία απάντηση.

Κατευθύνθηκε προς την εκκλησία. Μπήκε μέσα αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Μπήκε μέσα στο μικρό γραφείο του στο πίσω μέρος της εκκλησίας. Ήταν άδειο. Δεν ήξερε που αλλού να ψάξει.

Είχε απελπιστεί. Το μόνο σίγουρο για εκείνη είναι πως ποτέ δεν θα έφευγε χωρίς να της το πει. Χωρίς να την αποχαιρετήσει και να της δώσει ένα φιλί για να πάρει δύναμη. Έπνιξε τα δάκρυα και τις κακές σκέψεις. Δεν θα της το έκανε αυτό ο Στέφανος, δεν θα της το ξαναέκανα. Δεν θα την άφηνε πάλι μόνη. Οχι μετά από όλα όσο πέρασαν και της στιγμές που έζησαν το προηγούμενο βράδυ.