Εγώ μιλώ με προσευχές, για σένα μάγισσα μου...

Πονάς, το ξέρω πως πονάς...

Μια ιδέα της @adraxetim3ra - La Artista (Twitter - X) βασισμένη στο «Άγγιγμα Ψυχής»

Η Μαριέτα κοίταζε τη Φανή να κάθεται στο τραπέζι στην άκρη της άυλης και να παίζει με την κούκλα της, τον Στέφανο να στέκεται δίπλα της φτιάχνοντας καφέ και εκείνη προσπάθησε να συνειδητοποιήσει την εικόνα. Ο άντρας της και η κόρη τους στο ίδιο πλάνο, γιατί άντρα της τον ένιωθε ακόμα. Απίστευτο της φαινόταν.

Η Φανή έτρωγε ένα μπισκότο, είχε αφήσει την κούκλα της στο τραπέζι δίπλα της και είχε βρει λευκές σελίδες και μπογιές πάνω στο τραπέζι που ήξερε πως είναι για εκείνη. Άρχισε λοιπόν να βυθίζεται στην τέχνη της και ο Στέφανος την κοίταζε με θαυμασμό και αγάπη, μέχρι να του ψηθεί ο καφές. Η μικρή είχε απορροφηθεί τόσο που άρχισε να μουρμουραει μια μελωδία.

Και οι δυο αναγνώρισαν το τραγούδι αμέσως. Το ήξεραν πολύ καλά. Ο Στέφανος έριχνε τον καφέ στα φλιτζανάκια και άρχισε να σιγοτραγουδάει. «Είδα μάτια πολλά γαλανά στη ζωή μου να κοιτούν απαλά και ν' ανάβουν τη ψυχή μου...»

Η Φανή σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε έκπληκτη. «Το ξέρεις;» Τον ρώτησε.

«Φυσικά...» είπε και χαμογέλασε «...είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, ξέρεις γιατί;» Τη ρώτησε και η μικρή σήκωσε τους ώμους με απορία. «Γιατί μιλάει για τη μαμά σου.» Της είπε τάχα μου ψιθυριστά.

Η Μαριέτα τον άκουσε και ανατρίχιασε ολόκληρη.

«Μα η μαμά μου δεν έχει γαλανά μάτια.» Είπε το παιδί, σαν να του λέει κάτι που δεν ήξερε.

«Το ξέρω, αλλά ανάβουν τα φώτα της ψυχής μου κάθε φορά που με κοιτάζει.» Είπε ο Στέφανος και η καρδιά της Μαριετας κόντεψε να σπάσει. Δεν επρόκειτο όμως να τη ρίξει με τα ωραία του λόγια, δεν θα τον συγχωρούσε τόσο εύκολα.

Η Φανή του χαμογέλασε πλατιά και συνέχισε να ζωγραφίζει. Ο Στέφανος της έδωσε ένα φιλί στο κεφαλάκι, πήρε τα φλιτζάνια και πήγαινε και κοντά στη Μαριέτα.

Της έδωσε το φλιτζάνι της και εκείνη το πήρε χωρίς να τον κοιτάξει. Μόνο τα χέρια του κοίταξε και μετά τον καφέ της.

Από αμηχανία ήπιε την πρώτη γουλιά, έκλεισε τα μάτια και απόλαυση την γνώριμη γεύση. Την κοίταζε και χαμογελούσε «Πάντα αυτό έκανε.» Της είπε.

«Ποιο;» Τον ρώτησε και επιτέλους γύρισε το κεφάλι και τον κοίταξε.

«Πάντα με την πρώτη γουλιά έκλεινες τα μάτια και γευόσουν τόσο απόλυτα τον καφέ σου.»