Μια ιδέα της @adraxetim3ra - La Artista (Twitter - X) βασισμένη στο «Άγγιγμα Ψυχής»
Δεν το είχαν συνεννοηθεί αλλά ήξερε που θα την περιμένει. Έπεισε τον Ιάσωνα να διαβάσει ένα παραμύθι στην Φανή, ζήτησε από την Γεωργία να βάλει τη γιαγιά να κοιμηθεί και βγήκε κρυφά από την πίσω πόρτα της κουζίνας. Δεν χρειάστηκε να περπατήσει πολύ στο πεζούλι στο πίσω μέρος του σπιτιού καθόταν ο Στέφανος και την περίμενε. Στο ίδιο πεζούλι που πριν μερικά χρόνια καθόταν με ένα ποτήρι κρασί και προσπαθούσε να την βγάλει από μέσα του.
Πήγε και στάθηκε μπροστά του ακριβώς όπως είχε κάνει και τότε. Αυτή τη φορά όταν σήκωσε τα μάτια του ήταν γεμάτα ελπίδα, και ειδικά όταν το φως του ήλιου στη Δύση του να χτυπάει πάνω της, τα μάτια του έλαμπαν από ευτυχία. Έδειχνε μαγκωμένος και καθόλου σίγουρος για τον εαυτό του ή για το τι έπρεπε να κάνει. Τώρα ήταν βέβαιος, είχε βάλει στόχο να ξανά κερδίσει την οικογένεια του.
« Τι έγινε Στέφανε;» Μίλησε εκείνη πρώτη « Γιατί με έφερες εδώ έξω;»
Έκανε μερικά δευτερόλεπτα να αντιδράσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και όπως και τότε δεν είπε τίποτα. Μόνο σηκώθηκε απότομα έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο της και κόλλησε τα χείλη σου πάνω στα δικά της. Τα χέρια της έμειναν για λίγο στον αέρα σαν από σοκ. Έπειτα τα ακουμπήσεις ώμους του και αγκάλιασε το κορμί του. Το φιλί τους βάθυνε, λες και αν μπορούσα θα έτρωγα ο ένας τον άλλον. Από τα έντονα συναισθήματα όταν αυτοί οι δύο βρίσκονται μαζί ήταν λες και ξυπνούσαν όλα τους τα ζώδια ένστικτα. Λες και η επιβίωση τους εξαρτώνταν από το αν θα είναι μαζί.
Και κάπου εκεί σαν να βρίσκει πάλι τα λογικά της. Έκοψαν το φιλί αλλά Στέφανος δεν την αφήνει από τα χέρια του. Τα μέτωπα τους ακουμπούν το ένα το άλλο αλλά τα μάτια τους παρέμειναν κλειστά. Ο Στέφανος δεν ήθελε να χάσει την επαφή, ήθελε να νιώθει το δέρμα της πάνω στο δικό του, ήθελε να νιώθει το κορμί της πάνω στο δικό του.
« Γιατί μου το κάνεις αυτό;» Τον ρώτησε με τα μάτια της κλειστά και τη μύτη της να χαϊδεύει την δική του.
« Δεν αντέχω μακριά σου.» Είπε εκείνος χωρίς να ανοίγει τα μάτια « Τόσες ώρες μαζί σου, με τα παιδιά μας, ήθελα να σου πω ευχαριστώ για την οικογένεια που μου έδωσες. Είστε ότι πιο πολύτιμο έχω Μαριέτα. Δώσε μου μία ευκαιρία να σου το αποδείξω. Σε παρακαλώ αγάπη μου.»
«Νομίζεις πως δε θέλω;» Άνοιξε τα μάτια της και σήκωσε το κεφάλι για να το κοιτάζει το ίδιο έκανε κι εκείνος. « Το θέλω όσο τίποτα άλλο Στέφανε.» Δεν απομακρύνθηκε από την αγκαλιά που την κρατούσε, όπως και εκείνη. « Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δε μ' αφήνει, είμαι μπερδεμένη. Εκεί που πάω να σε εμπιστευτώ και να αφεθώ εκεί έρχονται στο μυαλό μου όλα όσα έγιναν. Όλα αυτά είναι που δε μ' αφήνουν να σε εμπιστευτώ. Και προσπαθώ πίστεψε με, προσπαθώ κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό και πάντα κάτι με κρατάει πίσω.»
ESTÁS LEYENDO
Εγώ μιλώ με προσευχές, για σένα μάγισσα μου...
FanficΜια ιδέα της @adraxetim3ra - La Artista (Twitter - X) βασισμένη στο «Άγγιγμα Ψυχής»
