သို့ အကြင်သူ...

အခန်း(၁၅)

တနေကုန် ဆေးရုံမှာ အလုပ်လုပ်နေရပေမယ့် လူကစိတ်မပါပေ။ ထိုလူနဲ့ အန်တီ့ကိုတွဲမြင်လိုက်ရတာ ရင်ထဲမှာ ခံစားချက်မကောင်းပေ။ ဘယ်လိုပဲ မိတ်ဆွေပဲပြောပြော ထိုသူက ယောက်ျားလေ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ စိတ်ချနိုင်‌စရာမရှိပါ။ သဝန်တိုတယ်ပဲပြောပြော ပထမဆုံးအချစ်မလို့ အန်တီ့ကိုတော့ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပါ။ မျက်ဝန်းနက်နက်လေးတွေ၊ အပြုံးချိုချိုလေးတွေ၊ ပြုံးလိုက်တဲ့အခါ မို့တက်သွားတဲ့ ပါးမို့လေး‌တွေ၊ လက်သွယ်သွယ်လေးတွေ ဒါတွေအကုန်လုံးကို အသေးစိတ်ကအစမြတ်နိုးတဲ့သူမို့ဆုံးရှူံးရမှာ ကြောက်တာလည်း ပါမည်။ ပြုံးလိုက်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းက ကိုယ်ပဲဖြစ်စေချင်တဲ့အထိအန်တီ့ကိုသဝန်တိုပါသည်။

" ညီမ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ "

" ဒီလိုပါပဲ အစ်မရယ် ရောက်တက်ရာရာပေါ့ "

" ဆေးရုံရောက်ကတည်းက စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်သလိုပဲ ရည်းစားနဲ့ရန်ဖြစ်ထားလို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး"

" မဟုတ်ရင်လည်း လာတော့ injection time နီးပြီ injection အစ်မနဲ့ကူပြင်ပေး"

"ဟုတ် အစ်မ "

ထိုအချိန်

" bizz bizz bizz"
Contact ကိုကြည့်လိုက်တော့ အန်တီပင်။ စိတ်အဆင်မပြေတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်သူ့ကိုမှစကားမပြောချင်သေးတာကြောင့် ဖုန်းမကိုင်ပဲချလိုက်သည်။ပြီးတဲ့နောက် အစ်မနောက်ကို injection ဝိုင်းပြင်ပေးဖို့ လိုက်သွားလေသည်။

"ဟာ လွန်းကလည်း ဘာလို့ဖုန်းကိုချသွားရတာလဲ"

ဒီကလေးကတော့မနက်ကအကောင်းကြီးရှိသေးတာကို ချက်ချင်းသူမဟုတ်သလိုပြောင်းလဲသွားတော့တာပါပဲကွယ်။ ရည်းစားရထားတာ ကလေး‌ထိန်းနေရသလိုပါပဲ။

..............................................................

"ဟဲ့ လွန်း မနက်က လန်းဆန်းတက်ကြွနေတဲ့ မျက်နှာက အခုမှုန်ကုတ်နေတာပဲ ဘာဖြစ်လာတာလဲ"

" ဒီတိုင်းပါ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "

" တစ်ခုခုဖြစ်နေပါတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" နောက်မှအေးဆေးပြောတာပေါ့ အခုတော့ အစ်မခေါ်နေလို့သွားလိုက်အုံးမယ်"