𝗣𝗿𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗼𝗳 𝗗𝗔𝗥𝗞𝗡𝗘𝗦𝗦 | YZ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

15 කොටස

"අපායට සාදරයෙන් පිළිගන්නවා... මගේ රැජින"

════════════════════════════

𝐏𝐫𝐢𝐧𝐜𝐞 𝐨𝐟 𝐃𝐀𝐑𝐊𝐍𝐄𝐒𝐒

පහළොස්වන කොටස

දඩාස්...

අවුරුදු දාහකටත් වඩා පරණයි කියන්න පුළුවන් විශාල ගහක් කඩාගෙන වැටුණේ හැමෝගෙම හිත්වල බයක් ඇති කරවලා. මීට පැය කීපයකට කලින් පටන් ගත්ත මහ වැස්ස තව තවත් සැර වෙනවා මිසක් අඩුවෙයි කියල හිතන්නත් බෑ. ඒකටම හරියන්න හමන තද හුළඟ කුණාටුවකට පෙරළිලා තිබ්බා. සැරින් සැරේ පුපුරණ අකුණුවලින් පෙනුනේ දෙවියොත් කෝප වෙලා වගේ... එකපාරටම හරි නිස්කලංක වෙලා තිබ්බ අඳුරු වනාන්තරය විතරක් නෙවෙයි මුළු ඇරල්ඩීනයම මේ කුණාටුවට අහු වුණා.

"මේ කරුමක්කාර වැස්ස..."

අඳුරු වනාන්තරය ඇතුලේ හදලා තිබ්බ කූඩාරම ඇතුලේ ඉදගෙන හිටිය තාලියා වැස්සට සාප කලා. කූඩාරමේ රෙද්ද ඉරාගෙන එන්න තරම් සද්දයක් එක්ක ගල් ගහන්නා වගේ වැටෙන වැහි බිංදු තාලියගෙ කටහඬ යටපත් කරද්දි තාලියා නොඉවසිල්ලෙන් කූඩාරම පුරා ඇවිදින දිහා බලාගෙන හිටිය ග්‍රිසෙල්ඩාගෙ කට කොනකට හිනාවක් මතු වෙලා තිබ්බා. මේ කාලගුණය, මේ අකල් වැහි... ඒවගේ තේරුම ග්‍රිසෙල්ඩා දන්නවා.  තියෝ... එයාට එයාගෙ ඉරණම මුණ ගැහිලා...

ඒ සේරම අතරින් ආර්සන් හිටියේ වෙනම ප්‍රශ්නයක පැටලිලා. මේ කාලගුණය අවුරුදු දහ අටකට කලින් එක දවසක් ආර්සන්ට මතක් කලා. හරියට ඇලෝරාගෙත් කේරන්ගෙත් විවාහය පවත්වන්න තිබුණු දවස වගේ... අඩ හෝරාවක් බලාගෙන ඉදලත් ඇලෝරා නැති වෙනකොට කේරන්ගෙ කේන්තියෙන් ඇති වුණු කුණාටුව ආර්සන්ට අද වගේ මතකයි. මහ වැස්ස, ලෝකෙම ගිනි තියන්න පුපුරණ අකුණු... ඒ කිසි දෙයක වෙනසක් නෑ... සමහරවිට තාලියා යවපු අඟුටු හිටියා තියෝ කේරන් උතුමාණන්ට අහු වෙලාවත්ද... එක එහෙම වෙලා නම් ඊළඟට මොනවා වෙයිද කියලා ආර්සන්ට තේරුමක් නෑ.. ඒ සේරටමත් වඩා භයානක දේ..  එයාලා දැන් ඉන්නේ අඳුරු වනාන්තරයෙ... කේරන්ගෙ භූමියේ... එයාලට පැනලා යන්න තියෙන ඉඩ පවා හරි සීමිතයි...