Hayat Dediğin?

Figannn!!!!

Hasan,yağmuru yiyip,yorganı da kızlara sardığı o geceden sonra, bir hafta atesler içinde yattı.Bir hafta sonra atesi düser,düşmez Boyabata babamın yanına gitti.Belliki canına tak etti.yoksa kolay, kolay kendi iradesiyle doktora gitmezdi.

Tam da korktuğum gibi oldu.Hastalığı nüksetti,Kabus geri döndü,Hastahaneye acil yatışı verildi.En başa döndük bu seferki mücadele ilkinden dahada zor ve çetin olacak.

Bizde bir söz vardır."Taş olsaydım, çatlardım, toprak oldumda, dayandım" derler.Bende aynen böyleydim yaşadıklarım beni çok zorluyordu.

Heleki hasan, hastahaneye gitmeden hemen önce,şu çocuklar olmasaydıda hüngür,hüngür ağlasaydım,azıcık içim i boşaltırdım,dedi ya kulaklarımda çınlıyor,bu sözleri,kalbime de tarifsiz bir acı veriyordu.

Kendimi çok çaresiz hissediyordum.Çocukları bırakamiyorum ki gidip hastahanede başında bekleyip ilgileneyim.Hoş,hadi git deseler de gidememki,hiç köyün dısına çıkmış insan değilim,yol,iz bilmem.Kastomanu neresi?

Gücümün yettiği tek sey dua edip ağlamak.Umutsuzların, umudu,ümitsizlerin,ümidisin,ben umutsuzum,umut sensin,ben ümitsizim,ümit sensin.YARABB!

Dayan adamım pes etme,benim için,çocukların için,bizim için,dayan bir kez yendin bu illeti bir kez daha başarabilirsin.

Gözümün önünde olsa,bu kadar zor gelmezdi belki.Gözüm görmez,elim uzanmaz,İster istemez,kafamda kuruyorum.Bir haberine muhtacım ama durumundan bi haberim.

Hasanın köyden gidişinden bu yana birbuçuk ay gibi,bir zaman dilimi geçti.Babamlar da bu zaman diliminde köye gelmediler.İşin,gücün,yogun olduğu aylardayız köyden Boyabata gidip gelende olmadı.

Ne yer,ne içer, sağlığı ne durumda,kendine yetebiliyormu?hiç bir bilgim yok.Aklımı kaçırmak üzereyim.Çocuklar görmesin diye istediğim gibi ağlayamıyorumda.
Telefon diye bir aletin varlığından haberim bile yok.Çaresizce elim kolum bağlı,bir haber bekliyorum.

İlk hastahaneye yattığında kırk gün sonra sapasağlam çıkıp gelmisti.Yine öyle olacak biliyorum.Allah imtihan ediyor ve diyorki;Seni öyle bir imtihan edeceğimki,yıpratacağım,üzüleceksin,bunalacaksın ama isyan etme!sen bu imtihanı geç,sana öyle güzellikler,öyle bolluklar vereceğimki,herseyi unutacaksın..

Bu umuda tutunuyorum,bu günler geçecek,yerini güzel günlere bırakacak.
Sağlıklı bir şekilde çocuklarımızı büyütüp,torunlarımızı seveceğiz.İleri ki yaşlarımızda,torun,torbamız,
başucumuz da kendi yataklarımızda,hayata veda edeceğiz.0 zamana kadar çok güzel günlerimiz olacak.Ben inanıyorum Hasanım,Sende inan,pes etme,sabret,savaş,kazan ve bize gel.0lduğun yerde bana,bize dönmeni,bekledigimizi hisset...

                   *****************
Hatice ve Döndü emmi(amca)leriyle beraber,tarlaya gittiler.Çift sürüyolar,emmileri kömüslerle,çift sürüyor.Bizim kızlar,öküzlerle,Hatçe sabanın arkasında,çift sürüyor,Döndü öküzlerin önünde,an denen cizginin dışına çıkmasınlar diye,yol gösterici olarak yürüyor.Hasan olsa iki kardeş sürecekler tarlayı,kızlarda yaşını yaşayıp evde basit işler yapacaklar.Ama öyle bir şansları yok."Bedavadan ekmek yok" Babalarının yapamadığı işi yapmak zorundalar.Ton ağırlıgında öküzler,on ve sekiz yaşında,otuzlu kilolarda çocuklar.

Adaletsiz bir eşleşme,güçlerinin yetmiyor olmasının,çoçuk olmalarının,üstüne üstlük,kız çocuğu olmalarının,hiç bir önemi yok.Bu çark dönecek.

Ben evdeyim,şehri ve bayram daha çok küçükler,Kadriye suya gitti,güğümle neredeyse aynı boyda ama suya gidiyor.Hüseyin daha oyun çocuğu,arkadaşlarıyla oynuyor.Hamide her zamanki gibi Abbası,sırtına yüklendiği gibi anası gile gitti.0nun iş yapması pek nadir görülen bir durum.
Bende çocukları doyuruyorum.Ikide küçük bebem var.