KAYBOLMUŞ RUHLAR SARAYI (Tamamlandı)

2. Kitap/ Bölüm Üç: Mahşerde Yeşeren Çiçek

Vincent'in yanından ayrılışımın dördüncü, Zirakov'daki üçüncü günüme uyandığımda kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki gözlerimi açacak halim yoktu. Midemde rahatsız edici bir bulantı vardı ve geçecek gibi durmuyordu. Yemek yemenin midemi bastıracağını bilsem de o kadar halsizdim ki yatağıma gelen kahvaltıyı yapmak için bile doğrulmak içimden gelmedi.

Saatlerdir yatağımdan çıkmadığımı işiten sadık yardımcım Amelia tüm işini bırakarak yanıma gelmiş, hazırladığı şifalı çayları içmem için ısrar ediyordu. Üzerinde yaprakların yüzdüğü yeşil-kahverengi karışıma iğrenerek baktım. Kokusu bile öğürmemi güçlükle bastırmama neden oldu.

Elimdeki sıcak bardağı komodinin üstüne koydum. "Bunu içmem."

Çocuğunu zorlayan zalim anne rolüne bürünerek bardağı aldı. "Üzgünüm, prensesim ama sizi zorlamam gerekiyor sanırım. Doğru dürüst bir şey yemiyorsunuz, bari getirdiğim çayları için. Bu gidişle hasta olacaksınız."

Yüzümü buruşturmamı engelleyemedim. Ona karşı çıkmak istesem de haklı olduğunu biliyordum. Aşk acısına kapılıp kendi sağlığımla oynamak ne Vincent'i bana getirecekti ne de tekrar mutlu olmamı sağlayacaktı.

Avuçlarımı bardağın iki yanına yerleştirdim ve nefes bile almadan bardağı dudaklarıma götürüp birkaç yudum aldım. Bal ve tarçın tadı normalde beni irite etmezdi ama boğazımdan yükselen sıvıyı zar zor bastırarak bardağı bitirdim.

İşim bittiğinde nefes nefese kalmıştım ve son derece rahatsız göründüğümden emindim ama Amelia neredeyse mutluluktan ağlayacak gibi bardağımı alıp tepsiye yerleştirdi. Kusmamak için kendimi zorlamaktan karnım kasılırken tekrar yastıklara gömüldüm.

Yatağın kenarına oturan ve bir eliyle saçlarımı düzenleyip ateşimin olup olmadığını kontrol eden Amelia, "Kendinizi o kadar üzüyorsunuz ki bedeniniz sonunda isyan etti," dedi.

Alaycılıkla gülümserken, "Bunun için bir kartın var mı?" diye sordum.

Kaşları hafifçe çatıldı ama saygısını bozmadı. "Eğlenmeyin benimle, prenses," dedi. "Ciddiyim ben."

Dakikalar birbirini kovalarken Amelia'nın büyülü çayı sandığımdan daha çabuk işe yaradı. Midemin bulantısı yavaşça geçti, gözlerimi daha rahat aralayabildim. Uyandığımda hissettiğim yorgunluk beni terk edip yerini kuvvetli bir açlık alınca doğruldum ve kendimi banyoya attım. Ardından kıtlıktan çıkmışçasına yedim ve bu hayatımın en güzel kahvaltısıydı.

Hizmetkarlardan biri odama girip de Lena'nın beni bahçede beklediğini söyleyene kadar kahvaltı keyfime devam ettim. Lena'yla köklü bir ilişkimiz olmadığı için aniden benimle görüşmek istemesini hayra yoramamıştım. Bu yüzden turuncu üniformalı kadın reverans yapıp odamdan çıkarken tadımın kaçmasını engelleyemedim.

Yine de ruh halimdeki olumsuz değişimi ona yansıtmaya niyetim yoktu. Yemek dolu tepsiyi bir köşeye itip hızla ayaklandım ve dolaptan siyah, insanı asil gösteren bir elbise seçtim. Elbisenin göğüs kısmı çok hafif ama göz alıcı bir dekolteye sahipti. Aynı zamanda bel ve etek kısmına uzanan gümüş sırmalar vardı.

Üzerime ince, siyah bir pelerin geçirip kızıl saçlarımın omuzlarımdan dökülmesine izin verdim ve odadan çıkıp bahçeye uzanan yolu hızla kat ettim. Lena'nın beni çağırdığı yere yaklaştıkça havada çarpışan demirin kulak tırmalayıcı sesinin yükseldiğini duymak merakımı kamçıladı. İstemeden kaşlarım çatıldı ve içimdeki haylaz kız ilgiyle adımlarımı hızlandırmama neden oldu.

Sonunda bahçeye çıktığımda kız kardeşimi karşısında iri yarı bir muhafızla kılıç talimi yaparken buldum. Lena'nın üstünde ona en az iki beden bol gelen beyaz bir gömlek vardı. Altındaki keten rengi bol paça pantolonu belindeki kemerle sıkıca tutturulmuştu. Koyu kahverengi saçları ensesinden bir kuyrukla toplanmasına rağmen terden sırılsıklam olan birkaç tutam alnına düşmüştü ve kılıcını acımasızca savurarak karşısındaki adama saldırıyordu. Karşısında kan kırmızısı renginde bol gömlek ve pantolon giymiş muhafızsa Lena'ya aynı sertlikte karşılık veriyor, Zirakov prensesi olduğu için yumuşak davranmakla vakit kaybetmiyordu.