Çığlık

Kafamdaki Sesler

Fazla bekletmeden yeni bölüm !!
Keyifli okumalar.☂️❤️

---

Arkamdan gelen sesleri duyduğumda geriye baktım. Karanlık, hiçbir şey göremiyorum. Çarptığım çocuk elini çekmişti benden. Yeniden dönüp ona baktığımda kimseyi görememiştim. Sanırım Nancy'in yanına dönmem gerekiyordu. Hızlıca koşup Nancy'i bıraktığım yere ulaştım.

Nancy: Neredesin sen hadi herkes girdi bile. Jasper nerede ? Sen ağladın mı ?

- Tahminlerin doğru Nancy. Sonra konuşuruz.

Nancy: Onu öldüreceğim.

Koca merdivenleri hızlı hızlı çıktığımda karşılaştığım atmosfer az önceki yaşadığımı unutturmuştu. İşte benim hayalim. Gözümdeki yaşları silip resimleri incelemeye başladım.

Nancy: Bunlar harika. Ben içecek bir şeyler almaya gidiyorum. Jasper'ı görürsen bir şey belli etme ona yumruk atacağım.

- Pekala.

İncelemeye devam ediyordum. Burası cennet.

Jasper: Buradaki tek sanat eseri sensin.

Doğrusunu bildiğim yalanları dinlerken ben.. Ona bakmadan konuşmaya devam ettim.

- İçeri nasıl girdin ?

Jasper: Bir tanıdık ile karşılaştım. Önemsiz.

Bu nasıl yüzsüzlük bu nasıl hadsizlik. Tanrım sabır ver.

- Anladım.

Jasper: Sen bir şeye mi sinirlisin ? Sabahtan beri bir garipsin.

- İyiyim Jasper.

Jasper: Bahsettiğin o sesler mi rahatsız etti ?

Ahh.. Tamamen unutmuştum. Gerçekten kapıdan çıkarken duyduğum sesler neydi öyle ? "Akademiye yardım et." Ne akademisi ? Artık annemin dediğini yapıp kendimi akıl hastanesine teslim edeceğim başka bir yolu yok. Bu düşüncelerimin arasında bir resim gözüme çarpmıştı. Sanki beynimin içindeki seslerle eşleşen bir görseldi..