_Zawgyi_
ဘာလိုလိုႏွင့္ စာသင္ႏွစ္ဝက္ေတာင္ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။
ညေနေက်ာင္းဆင္းအၿပီး အိမ္သို႔ျပန္ရာလမ္းတြင္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္ကစလိုက္ ရန္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ ကားထဲတြင္ဆူညံေနၾကသည္။ အေၾကာင္းကား သူတို႔၏ဖခင္ မအား၍ တစ္ျခားလူလႊတ္၍ ႀကိဳခိုင္းလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ရန္ပြဲအဆုံးမသတ္ေသးတာျဖစ္ေလသည္။ ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ တစ္ခ်က္ဆုံးမလိုက္သည္ႏွင့္ ေကာင္းကင္မွာၿငိမ္က်သြားၿမဲျဖစ္သည္။ မိုးေျမကေတာ့ ထိန္းမရ၍ သူ၏ဖခင္မွ အၿမဲလႊတ္ထားတတ္ေလသည္။
အိမ္အေရာက္တြင္လည္း ရန္ပြဲမွာအၿပီးမသတ္ေသးေပ။ ရန္ျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းအရင္းလည္းမရွိ။ မိုးေျမ သူ၏ ညီမအား ရန္စကားစလိုက္၍သာ ေကာင္းကင္မခံသာျဖစ္၍ ျဖစ္လာလိုက္ေသာ ရန္ပြဲသာျဖစ္ေလသည္။
အိမ္တံခါးဝနား အေရာက္တြင္ေတာ့ ...
ဒုန္း.... ဘိုင္း......
ႏွစ္ေယာက္သား အရည္တစ္ခုခုေၾကာင့္ ျပစ္လဲသြားေလရာ လက္ျဖင့္ေထာက္မိ၍ အရိုးအပ္သြားသည္ထင္၏။
အားးးးးး.....
မည္သူ႕အသံမွေတာ့ မဟုတ္။ ေကာင္းကင္၏ အသံက်ယ္က်ယ္သာ ျဖစ္ေလသည္။ မိုးေျမကေတာ့ ေယာကၤ်ားသားျဖစ္၍ မ်က္ႏွာသာပ်က္သြားသည္။
"အမေလး ဘာျဖစ္ၾကၿပီလဲ"
မိခင္၏ ေသာကအပူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သားထံ က်ေရာက္ ေလေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ ကေလးတို႔ "
ကားေမာင္းပို႔ေသာ ဦးေလးသည္လည္း စိတ္ပူျခင္းျဖင့္ ေမးလာေလသည္။
"ကိုမ်ိဳးေရ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ေဆး႐ုံေခၚသြားမွရမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ကားျပန္ထုတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ကြၽန္မလည္း ဘူးဘူးကို အဝတ္သြားဝတ္ေပးလိုက္ဦးမယ္"
မိုးေျမ : "နံတယ္ဟ"
ေကာင္းကင္ : "ဘူးဘူးရဲ႕ေသးေတြ လို႔ေတာ့မေျပာနဲ႕ေနာ္"
ေဒၚသီတာ : "အေမဒီေသးေတြရွင္းမလို႔ ဆင္းလာတာ... သြားသြား ကားေပၚတက္ႏွင့္"
YOU ARE READING
မြေသင်းရနံ့ (Ongoing)
Romance''' ကောင်းကင်နဲ့မြေကြီး ဆုံစည်းဖို့မဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ကျွန်တော်နဲ့အကိုနီးစပ်ဖို့ မျှော်လင့်မိခဲ့သေးတယ် ''' ••မိုးမြေတိမ်တိုက်•• ''' ေကာင္းကင္နဲ႕ေျမႀကီး ဆုံစည္းဖို႔မျဖစ္နိုင္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အကိုနီးစပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ေသးတယ္...
