ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
ရိပေါ် မနက်ရောက်တော့ ဒီနေ့က
Sundayလည်း ဖြစ်တာမို့
အလုပ်သွားစရာမလိုတာကြောင့်
ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကို ကျန့်ကောကို
ကျွေးဖို့ လုပ်နေသည်။
လုပ်သာလုပ်ရတာ သူက
ဟင်းချက်က သိပ်တော်တာမဟုတ်ဘူး။
ရိပေါ် ကျက်သွားတဲ့
ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကလေးကို
ချိုင့်တည်းထဲပြီး ဇွန်းလေးနဲ့
အသာမြည်းကြည့်လိုက်သည်။
အင်း မဆိုးဘူးပဲ~
သူဟင်းချက်skillက တိုးတက်လာပြီပဲ။
နောက်ပြီး ရိပေါ်
ကျန့်ကောမားစားဖို့အတွက်လည်း
ဖက်ထုပ်လေးကို ပြုလုပ်ပေးလိုက်သည်။
ဝက်သားအနှစ်ထုတ်ကို သေသေချာချာ
လုံးထားတဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖက်ထုပ်လေးတွေကို
3minutes ကျော်ကျော်လောက်
ပြုတ်လိုက်ပြီး ချိုင့်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။
ရိပေါ် ချိုင့်ကိုဆွဲကာ
ကျန့်ကောရဲ့အိမ်ကို
Busကားစီး၍ ထွက်လာခဲ့သည်။
ရိပေါ် Busကားပေါ်မှာထိုင်ရင်း
သီချင်းကို နားကြပ်နဲ့နားထောင်မိသည်။
သီချင်းနားထောင်ရင်း ကလေးလေးတွေဆိုကို
မရောက်တာကြာပြီလို့
တွေးမိသည်။
ကျန့်ကောဆီကနေ ပြန်လာရင်း
ကလေးလေးတွေဆီကို သွားတွေ့ရမယ်။
ရိပေါ် တွေးရင်း ကျန့်ကောအိမ်နားက
မှတ်တိုင်ကို ရောက်ပြီးဖြစ်တာမို့
ဆင်းလိုက်သည်။
ကျန့်ကောအိမ်ကို မှတ်တိုင်ကနေတစ်ဆင့်
လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။
ရိပေါ် ကျန့်ကောအိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း
ဘဲလ်တီးတော့ မားဖြစ်သူက
တံခါးလာဖွင့်ပေးတာမို့ ရိပေါ်
အားနာနာနဲ့ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ
ဝင်လာခဲ့သည်။
"သားလေး မားဆီလာတာလား.?
လာအိမ်ထဲဝင်လေ!"
"ဟို သားမဝင်တော့ဘူးမား
ဒီချိုင့်ထဲမှာ ဖက်ထုပ်နဲ့ကြက်သားဆန်ပြုတ်နဲ့ပါလာတယ် ဖက်ထုပ်ကမားအတွက်ပါ
ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကတော့ CEOအတွက်ပါဗျ"
"ကျေးဇူးပါကွယ် အိမ်ထဲဝင်မယ်လေ"
"ဟို သားသွားစရာရှိသေးလို့ပါဗျ
နောက်မှမားဆီလာလယ်လှည့်ပါမယ်ဗျ"
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
Romanceမင်းရဲ့အနံအသက်လေးက အစ လေထဲမှာပျံလွင်မှု မရှိအောင် ကိုယ့်ရင်ဘက်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားချင်မိတယ်။ မုန်တိုင်းပြီးရင်လာတဲ့ သက်တံလေးလို့ မင်းရဲ့အပြုံးက ကိုယ့်ကိုခွန်းအားတွေ ပေးတယ်။ မင်းလေးဆိုတဲ့အရာက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ နှလုံးသားရဲ့ပိုင်ရှင်ပဲ။...
