ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
ရိပေါ်က သူကိုထိုင်စရာနေရာပေးပြီး
သူအတွက်တစ်ခုခုသွားယူနေတဲ့
ပုံမြင်သည်။
ရိပေါ်က သူအတွက် ဖက်နဲ့
ထုပ်ထားတဲ့ မုန့်တချို့ကို
ယူလာပေးသည်။
"ကျန့်ကော စားကြည့် ဒါက
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တည်းက
စားရတာသိပ်ကြိုက်တာ မန်ထိုတဲ့"
မန်ထို!!
ဒီမုန့်ကို သူပါးဖြစ်သူက
တအားကြိုက်ခဲ့တာ။
ရှောင်းကျန့်ကတော့ သူပါးကြိုက်တဲ့
အရာတိုင်းကို
သူလက်နဲ့တင်
လုံးဝမထိခဲ့တာမို့ ဒီမန်ထိုကိုလည်း
တစ်ခါမှထိမကြည့်ဖူးပေ။
ကောင်လေးငယ်က သူရှေ့မှာ
ထိုမန်ထိုဆိုတဲ့ မုန့်ကို
အားရပါးရစားနေခဲ့ပြီး သူပါးစပ်ထဲကို
ထိုးသွင်းလာတာကြောင့်
ရှောင်းကျန့် မန်ထိုဆိုတဲ့ မုန့်ကို
စားကြည့်မိသည်။
အင်း ~
အရသာက အတော်ကောင်းတာပဲ။
awwဟုတ်သားပဲ။
သူပါးကြိုက်ကတည်းက ဒီမုန့်က
တအားကောင်းနေခဲ့လို့ပေါ့။
သူပါးက ကောင်းတဲ့အရာတွေကိုသာ
ကြိုက်နှစ်သက်တာကို ရှောင်းကျန့်
ပြန်တွေးမိခြင်းဖြစ်သည်။
"အရသာကဘယ်လိုလဲ.?"
သူကို မျက်လုံးလေးကလယ်လယ်နဲ့
လာမေးတဲ့ ရိပေါ်လေးကို
ရှောင်းကျန့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ကောင်းတယ် ရိပေါ် ကိုယ့်တို့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံလောက်
ရိုက်ရအောင်"
ရိပေါ် ငြင်းမလို့ပဲ
ရှိသေးသည်။
ကျန့်ကောက ဖုန်းကို
ထောင်ကာ အမြန်ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်တာမို့
ဘာမှတောင်ပြောချန်မရလိုက်။
သူရဲ့မန်ထိုကို ပလုတ်ပလောင်းစားနေတဲ့
ပုံကို ကျန့်ကောက
ကြည့်ပြီးပြုံးနေတာကြောင့်
ရိပေါ် သူပါ လိုက်ပြုံးနေမိသည်။
"ကောကော သားသားတို့နဲ့လာကစား"
ရုတ်တရက် ကလေးတွေက
သူရဲ့လက်ကို ဆွဲကာ ကစားခိုင်းနေတာကြောင့်
ရိပေါ် ပါးစပ်ထဲက
မန်ထိုတွေကို အမြန်စားကာ
ကလေးတွေနဲ့အတူဆော့ပေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
Romanceမင်းရဲ့အနံအသက်လေးက အစ လေထဲမှာပျံလွင်မှု မရှိအောင် ကိုယ့်ရင်ဘက်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားချင်မိတယ်။ မုန်တိုင်းပြီးရင်လာတဲ့ သက်တံလေးလို့ မင်းရဲ့အပြုံးက ကိုယ့်ကိုခွန်းအားတွေ ပေးတယ်။ မင်းလေးဆိုတဲ့အရာက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ နှလုံးသားရဲ့ပိုင်ရှင်ပဲ။...
