ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
လေပြေလေးက High way
လမ်းကလေး တစ်လျှောက် ဖြေးညှင်းစွာ
တိုက်ခတ်နေသည်။
နေမင်းကြီးကလည်း ကောင်းကင်ပေါ်မှာ
ထိန်လင်းကာ အလင်းရောင်တွေ
ပေးနေခဲ့သည်။
[မှတ်ချက်သရုပ်ဆောင်နေမင်းမဟုတ်ပါ😂]
တစ်ပတ်ပြီ တစ်ပတ်
ရွေ့လျားနေတဲ့ ကားတစ်စီးက
သာယာတဲ့နေရာတစ်ခုကို
သွားရန် ဦးတည်နေသည်။
ထိုကားထဲမှာ အသက်၃၃အရွယ်ရှိတဲ့
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရယ်နဲ့ အသက်၆နှစ်အရွယ်
ကလေးငယ်တစ်ယောက်ပါဝင်နေသည်။
ထိုကားထဲမှာကလည်း သီချင်းညီးသံတွေနဲ့
ပြည့်နက်နေသည်။
ထိုကားထဲက လူတွေအားလုံးဟာ
ပျော်ပျော်ရွင်ရွင် တေးသီချင်းတွေကို
သီဆိုရင်းနဲ့ သူတို့ရဲ့
တည်နေရာဖြစ်တဲ့ မိဘမဲ့ဂေဟာ
လေးကို ထွက်လာကြသည်။
"ဝမ်လေး သားအဲမှာ
၂ပတ်လောက် ဒေါ်ဒေါ်ချင်နဲ့ နေခဲ့နော်..
မားမားက အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့
နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားရမှာမို့"
ဝမ်အာ သူမပြောတာကို
ခေါင်းလေးတစ်ညိမ့်ညိမ့်နားထောင်နေတဲ့
သူမားသားလေးကို ကြည့်ပြီ
မျက်ရည်တစ်စက်က သူမပါးပြင်ပေါ်ကို
ဖြတ်သန်းသွားလိုက်သည်။
"မားမား ဘာလို့ငိုတာလဲဟင်"
သူမျက်ရည်ကျတာကို တန်းမြင်လိုက်တဲ့
ဝမ်လေးက သူမပါးက မျက်ရည်ကို
လာသုတ်ပေးသည်။
သူမသားလေးနဲ့ သူမလုံးဝမခွဲချင်တာအမှန်ပါ။
ဒါပေမဲ့လည်း သူမတို့နဲ့
အတူခေါ်ထားရင် သူမသားလေးက
အန္တရာယ်များလိမ့်မယ်။
"မားရဲ့ မျက်လုံးထဲ ဖုန်ဝင်သွားလို့ပါကလေးရယ်"
ဝမ်အာ သူမသားငယ်လေးကို
ခေါင်းခါပြလိုက်ကာ
ထိုင်ရာမှထလာသည်။
"ဝမ်လေး သွား ကောချန်တို့နဲ့
သွားဆော့တော့လေ သွားသွား"
ဝမ်လေး သွားမှာ
သူမကောင်းကောင်းမျက်ရည်ကျနိုင်တော့သည်။
သူမရဲ့ သားလေးရှေ့မှာ ငိုရင်
ဝမ်လေးပါ သူမနဲ့အတူလိုက်ငိုမှာ
စိုးတာကြောင့် သူမမနည်း ငိုချင်တာကို
မျိုသိမ်ထားရခြင်း။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရဲ့လေပြေညင်း
Romanceမင်းရဲ့အနံအသက်လေးက အစ လေထဲမှာပျံလွင်မှု မရှိအောင် ကိုယ့်ရင်ဘက်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားချင်မိတယ်။ မုန်တိုင်းပြီးရင်လာတဲ့ သက်တံလေးလို့ မင်းရဲ့အပြုံးက ကိုယ့်ကိုခွန်းအားတွေ ပေးတယ်။ မင်းလေးဆိုတဲ့အရာက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ နှလုံးသားရဲ့ပိုင်ရှင်ပဲ။...
