Göz Yaşım +18

-6-

~Keyifli Okumalar...♥️

Ahu' dan

Zaman anlamını yitirirdi. Gene yitirmişti.

Yerde dizlerimi kendime çekmiş karşıya bakıyordum.

Bağırmaktan belki de haykırmaktan boğazımda derman kalmamıştı.

Ayağa kalkmaya çalıştım. Artık eve gitmeliydim hava da kararmıştı.

Elimle destek almaya çalışsam da ayaklarım beni taşımadı gene çöktüm kaldım.

Gene çökmek...

Bu kadardı işte...

Vücudum gene kitlenmişti. Ayılmam sadece farklı bir şokla daha olurdu.

Zaten denize yakındım. Biraz daha süründüm , ileri doğru.

Belimi yan çevirip kendimi attım.

Vücudum hisseder hissetmez içime giren titremeler boyut atlıyordu.

Kafamı sudan çıkardım. Etrafa baktım görüntü düzelmişti.

Şuan kahkaha atmak kesinlikle benim elimde olan bir şey değildi .

Bir kaç dakika sonra gerçekten üşümüştüm.

Elimle taşa tutunarak kendimi kaldırdım.

İnsanlar garip garip bakmakla meşguldü.

Benim hakkımda acaba ne düşünüyorlar?

Deli galiba bu kız denize girmiş.

Şımarık sanırım hareketlere bak.

Ya da içmiş deniyor olabilir miydi?

Şundan eminim kimse saatler önce yaşadığım olayın şokundan, babamın ağırlığını üzerimden atmaya çalıştığımı farketmemişti.

Neyse önemli olan onlar değil , benim!

Veee soğuk su kesinlikle bana iyi gelmişti.

Üşümek çok iyi gelmese de...

Havaların soğukluğu yetmedi bir an bana evet!

Durağa doğru çevirdim adımlarımı , başım dik , halimi ve insanların bakışlarını umursamadan!

Dolmuştan indikten sonra adımlarımı daha da hızlandırdım.

Artık üşümem boyut almıştı. Psikolojik şoktan çıkalım derken daha ciddi şoklara doğru gidiyordum.

Evin kapısına yaklaşınca kapıyı açmaya çalışan bir adet Engin gördüm.

Benim dünyadan haberi olmayan biricik kardeşim.

Bıraksa da birlikte iyileşsek

Kapıyı açınca peşin sıra ilerledim. Kapıyı kapatmak için dönerken beni farketti.

Kapıyı bıraktı , göz ucuyla bakıp arkasını döndü gidiyordu.

Kapıyı kapattım, ama ilerliyemedim.

Çünkü Engin durmuştu . Yürümüyordu.

Umut var mıydı?

Yavaşça bana döndü. Bu sefer göz ucuyla değil de ciddi ciddi süzdü.