"Gözleri Aynı Hançer Gibi, Adı da Hançer Olsun"
"Gözleri Özgür Bakıyor, Adı Azad Olsun"
•Şanlıurfa'da Geçen Bir Berdel Hikayesidir...
•Alışılagelmiş Töre Kitaplarından Farklıdır!
•Mahi Mehlika Adlı Yazılmış İlk Kitapdır
KİTAP BİTTİKDEN SONRA DÜZENLE...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
Yavaş adımlarla 'Morg' yazan kapının önüne gelmişdik, yanımda Rojda Abla vardı. Buraya ilk kez geliyordum ve inanılmaz kötü bir his olduğunu anlamıştım. Derin bir nefes aldığımda Rojda abla kolumu sıktı destek olmak isteyerek.
"Canım bunu yapmak zorunda değilsin" dedi. Bakışlarımı ona çevirdim "hayır, gireceğim" dedim. Açık kapıdan içeri girdiğimde üşüdüğümü hissettim. Yavaş adımlarla açık olan morga ilerledim. Örtüyü tuttum, ellerim titriyor, gözümden yaşlar çeşme gibi akıyordu.
Örtüyü yavaşça kaldırdım. Karşımdaki görüntü ile yerimde sendelemişdim, Rojda abla beni tutmuştu. Elimle ağzımı kapatıp hıçkırığımı tutmaya çalıştım, ağlamam daha da şiddetlendi. "Azat! Hayır, Hayır!" Yanına yaklaşıp yüzünü ellerimin arasına aldım. "Gittin mi gerçekten?" Dedim. Sesim titremişdi.
Hızla ordan çıkıp lavaboya girdim, elimi yüzümü yıkayıp nefes almaya çalıştım, aldığım her nefes boğazıma bıçak gibi saplanıyordu.
Yazardan
Hançer konakdan içeri girdiğinde bu konak ilk defa ona bu kadar sessiz,ilk defa bu kadar boş gelmişti. Her bir yerinde Azatla anısı olan konağa gelmek bu sefer çok zordu. Rojda koluna girmişdi, yukarı odasına kadar çıkarmıştı. "Hançer, istersen başka bir oda ayarlalayım sana" dedi Rojda.
Hançer olumsuz anlamda kafasını sallayıp elini kapının kulpuna atmış ve kapıyı açmıştı. Odaya girip kapıyı kapattı ve gözleri odada gezindi,sadece kendisi vardı. Koltuk o gece bıraktığı gibiydi; üstünde yastık ve yorgan vardı.
Hançer yatağa baktı,Azatın yattığı yatağa.. Hançerin gözünden yaşlar tekrar akmaya başlamıştı. Kafasını kaldırıp baktığında beyaz takımlar içinde Azat ona bakıyordu,tam gülmüyordu ama tebessüm ediyordu. Hançer elini kaldırıp yaklaştı,Azat kayboldu.
Tekrar bakışlarını yatağa çevirdi, Azat'ın ceketi yatağın üzerinde duruyordu. Uzanıp eline aldı ve yüzüne yaklaştırıp kokladı. Azata sarıldığı zaman sadece kokusunu öğrenmişti,şimdi kokusunu içine çeke çeke ağlıyordu.
"Neden gittin ela gözlü adam" diye fısıldadı Hançer. Elinden ceketi bırakmayarak yatağa doğru yaklaşıp Azatın hep yattığı tarafa uzandı.
Kafasını yastığa koydu ve yastığı kokladı,Kokusu huzur veriyordu Hançere. Hançer elindeki ceketi koklayarak yatakda uyuya kalmıştı,kaç gündür ağladığı ve uyuyamadığı için bünyesi artık daha fazla dayanamayıp uykuya yenik düşmüştü.
