"Gözleri Aynı Hançer Gibi, Adı da Hançer Olsun"
"Gözleri Özgür Bakıyor, Adı Azad Olsun"
•Şanlıurfa'da Geçen Bir Berdel Hikayesidir...
•Alışılagelmiş Töre Kitaplarından Farklıdır!
•Mahi Mehlika Adlı Yazılmış İlk Kitapdır
KİTAP BİTTİKDEN SONRA DÜZENLE...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
Azat merdivenlerden çıkıp odaya geldi, kapıyı açıp içeri girdiğinde uyuyan hançeri gördü. Yavaşça kapıyı kapatıp birkaç adım attı. Bir süre hançere baktıkdan sonra derin bir nefes alıp banyoya girdi. kapının kapanma sesiyle hançer uyanmışdı ve gelen su sesleriyle azatın geldiğini anlamıştı.
Yerinden kalkıp aynanın önüne geçti, dağılan saçlarını taradıkdan sonra siyah yazmasını tekrar kafasına örttü. Kapı açılınca azat çıktı kısa bir bakışmadan sonra hançer önde azat arkada aşağı salona indiler. herkes masada oturmuştu.
Ama bir şey vardı; sabah hançere laf söyleyen kadın ve kızı da masadaydı. hançer içinde sabır çekti üstelik azatın yanındaki sandalyeye yani onun yerine oturmuştu tek boş kalan yer Fırat'ın yanıydı. Hançer aklına gelen şeyle gidip gülümseyerek Fırat'ın yanına oturdu azat da mecburen havinin yanına oturmuşdu.
Yemeklere başlanınca hançer arada fıratla konuşuyor ve gülüyordu fıratta hançerin ne yapacağını anlamışdı ki göz kırparak gülüp konuşuyordu. azatın gözü onların üzerindeydi çenesi kasılmış, dişlerini sıkıyordu.
Hançer amacına ulaşmıştı,tek istediği azatı snir etmekdi yoksa fıratla kardeş gibiydiler.
"Ya Hançer yoksa o yaptığın güzel böreklerden bana bırakmadın mı?" Dedi Fırat sahte üzgünlükle.
"AA bırakmaz olur muyum canım benim tabiki bıraktım çayla yersin mutfakda" dedi hançer gülerek. Masadaki herkes onlara bakıyordu rojda abla ve arjin ne yapmak istediğini anlamıştı ama diğerleri kötü kötü bakıyordu ama pekde umrunda değildi sonuç olarak Azatı delirtmeyi başarmıştı.
Hançerden
Yemekden sonra masayı toplamış ardından salona geçmiştik, Ayşe abla çayları dağıttıkdan sonra sohbet eşliğinde çaylar içiliyordu. rojda ablanın oğlu mirza ise bizi güldürüyordu. Ayşe abla elinde portakallı kekle gelince gözlerim parlamışdı. Herkese dağıttıkdan sonra elimdeki keke gözlerim dolu bir şekilde bakıyordum.
