Beyaz Melek (fyolai)

Şiir

"...Her daim sevmeye devam edeceğim."

"Fedya bu çok güzel."

"Teşekkür ederim Kolya."

Nikolai Fyodor'un elinden nazikçe kağıdı aldı ve içinden şiiri tekrar okudu.

"Sadece 4 dize de platonik bir aşk hikayesi. Kısa ve öz."

"Bu şiiri lisede sana yazmıştım."

Nikolai kağıttan gözlerini kaldırıp Fyodor'a baktı.

"Ama Fedya benim lise de hiç sevgilim olmadı ki. Hem ben senden hoşlanıyordum."

Nikolai elindeki kağıt parçasını masaya bıraktı.

"Sigma'ya bir hoşlandığı var mı dediğimde var diyordu. Onun ben olduğumu bilmiyordum."

Nikolai kollarını Fyodor'un boynuna sardı.

"Senden başka kimden hoşlanabilirim ki Fedyaa~"

"Bunu bir de lisedeki bana anlat."

"Kıskanıyor muydun beni?~"

Fyodor'un yüzü kızarmıştı.

"Nasıl kıskanmayayım ki..."

Nikolai eşinin dudaklarına bir buse kondurdu.

"Açıkçası ben de seni kıskanıyordum. Ama ben senin gibi hiç şiirsel bir şey yazamadım Fedya. Ben onun yerine günlüğüme düz bir yazı şeklinde seni yazardım. Seninle yaşamak istediğim şeyleri, ikimizin olduğu hayallerimi yazardım."

"O yazıları senin yazmış olman bile benim için bir şiir Kolya'm"

Utanmıştı beyaz saçlı, siyah şaçlının ani iltifatlarında hep utanırdı.

"Beraber bir şiir yazmaya ne dersin Kolya'm. Belki şiir yazmayı seversin."

"Çok isterim Fedya!"

Şiirlerini güzel bir ortamda yazmak istemişti çiftimiz. Fyodor şiirleri etkileyen şeylerden birinin ortam olduğunu düşünürdü.

Nikolai kahve yaptı, Fyodor eski şiirleri masaya kaldırdı. En üstte Nikolai'nin beğendiği şiiri koydu.

"Başkasına bakan o gözleri 
  Başkasını öpen o dudakları
  Başkasına atan o kalbi
  Her daim sevmeye devam
  edeceğim."

-----------------------------------------------------------

Kitap ölü bir şekilde durmasın diye okulda yazdığım şiirle bir bölüm yazmak istedim. Kısa bir ara bölüm olsun.