YAKARIŞ

8. BÖLÜM

İyi okumalar...

Odanın kapısı açıldığında yatağımın kenarıda çökmüştü.

Saçlarım okşandığında tanıdık koku ile gözlerimi açıp bağırmak istedim. Ona küfürler etmek istedim ama halim yoktu.

Senden nefret ediyorum Ateş.

Saçlarımın arasından geçen parmaklar başımın ağrısını biliyormuş gibi yavaş yavaş masaj yapıyordu.

Tanıdığım ve bir zamanlar aşık olduğum koku ile uykuya dalmıştım.. 

                           ******************

Bugün aşağıda kahvaltı sofrası kurulmamıştı. Onun yerine sabaha kadar bahçede oturan annem ve babam duruyordu.

Hiç uyumamışlardı.

Saatin 11 olmasına rağmen evden ses çıkmıyordu. Can odaya geldiğinde ben de kırmızı eşofman takımımla yatakta oturuyordum.

"Bizimkiler bahçeye geçti annem kahvaltı için sizinkileri ikna etmeye çalışıyor." Tepki vermedim.

"Hadi dışarıya çıkalım biraz otururuz." Buna da bir şey demedim.

"Tamam sitenin içinden çıkmayız gel hadi kahve içmeye gidelim Efso." Bakışlarımı ona çıkarttığımda onun da gece hiç uyumadığını anladım.

Ben de iki saat uyuduktan sonra uyanmıştım ve sabaha kadar uyuyamamıştım.

Telefonuma uzanıp aldıktan sonra ayağa kalkmamla Can hemen koluna girmişti.

"Hadi." Dediğinde odadan çıkıyorduk.

Merdivenlerden inerken bahçeye baktım. Annemin üstünde bir tane polar battaniye vardı öylece durmuş Sezen teyzeyi dinliyordu.

Kıraç amcada babamla sigara içiyordu.

Annemin bakışları bana dönünce hızla ayağa kalktı ve onunla beraber herkesin bakışı burayı buldu.

Son basamağıda inip annemi beklemeye başladım.

Neredeyse koşar adımlarla yanıma geliyordu. Aramızda iki üç metre kaldığında üstündeki battaniyeyi atıp kollarını kaldırdı ve hızla bana sarıldı.

Ben de sıkıca ona sarıldım.

Gözleri şişmişti.

Boynumdan bir kaç kere öpüp sarılmaya devam etti.

"İyi misin." Dedi kendi haline bakmadan.

"Sen iyi misin uyumamışsın." Dedim çatallı sesimle. Geceden beri ilk kez konuşuyordum.

Annem benden ayrılıp elleriyle yüzümü kavradı.

"Sen iyi misin onu söyle sadece." Gülümsemeye çalıştım ama pek olmadı.

"Bilmiyorum." Dediğimde tekrar sarıldı.

"Konuşacağız akşam...tamam mı bebeğim oturup konuşacağız." Hiç sanmıyorum anne.

"Tamam." Dedim bir şey belli etmeden.

Onu üzecektim.

Can'a döndü bakışları.

"Sana emanet Can." Dışarı çıkacağımızı anlamıştı.

"Merak etme Esin teyze." Kolunu omzuma koyup kendine çekmişti beni.

Annem kararsız bir şekilde hala bana bakıyordu.

Yüzümü okşadı sonra da gözlerimin üstünden öptü.