9. BÖLÜM

12K 743 365
                                    

Keyifli okumalar...

Çerçeveyi kırdığım yere baktığımda fotoğrafın orada olmadığını gördüm.

Bir tepki vermedim.

Annemle beraber odama geçtikten sonra hızlıca eşyalarımı topladım. Annemde bu sırada babama haber veriyordu.

Onu bekleyecek ve beraber gidecektik.

"Ben de gelirim bir kaç güne tamam mı.? Efsun'un nasıl olduğunu hep söyle bana Esin merak ederim." Sezen teyze ve annem kapının önünde konuşuyorlardı.

Üzerimi değiştirip valizimi aldım ve yanlarına geçtim.

Umarım çiftlik bana iyi gelirdi.

Ateş'i görmemek umarım bana iyi gelirdi.

                             **************

Çiftlikte geçirdiğimiz birinci haftadan sonra Can'la bugün dondurma almaya kasabaya gelmiştik. Yani almıştık aslında şu an geri eve dönüyorduk.

Arabanın üstünü açtığında kollarımı kaldırıp gözlerimi kapattım.

Bu bir hafta bana çok iyi gelmişti.

Can, annemler, Sezen teyzede üç gündür buradaydı.

Kıraç amcanın annesi de ileride ki çiftlikte oturduğu için Can'la sürekli onun yanına gidip atlara binmiştik.

Fazla güzel geçmişti. Benim bile tahmin edemeyeceğim kadar güzeldi.

Gülseren büyükanne sürekli bizimle konuşup öğüt veriyordu. Biraz sıkılıyorduk ama yine de dinliyorduk. Yani Can dinlemiş gibi yapıyordu.

Ateş'i soruyordu sürekli. Hatta bir kere bizim yanımızda arayıp onunda gelmesini söyledi ama Ateş sanırım geçiştirmişti.

Gelmemesi iyiydi.

Bana iyi gelmiyordu.

O ikisine kırgın olduğum kadar hayatımda kimseye kırgın değilim.

Abim ve Ateş beni öldürmüşlerdi.

Nefes alamıyordum bazen.

Her yer dar geliyordu.

Kendimi bir yerlerden atıp bu acıya son vermek istiyordum. Eskiden. Bunu eskiden istiyordum.

Tek başıma Newyork'ta olduğum zamanlar sürekli bir uçurumun kenarına gidip şehri izlerdim.

Kollarımı sonuna kadar açıp kendimi atmayı çok istemiştim.

Bir keresinde bunu yapıp düşündüğümde annem aramıştı.

Diğerlerinde de sürekli annem ve babamı düşünmüş vazgeçmiştim.

Onlara evlat acısı yaşatmak istemedim.

Zor olsa da o günleri atlatmıştım. Ya da atlatamadım bilmiyorum.

Kollarımı indirip telefonumu elime aldım. Araba hızlanmıştı. Biraz sosyal medyaya baktım.

Can en son fotoğraf atmıştı. Evden çıkacağımız için hazırlanırken bakamamıştım. Şu an aklıma gelince hemen açtım. Tabii ki ifşalarım vardı.

 Tabii ki ifşalarım vardı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YAKARIŞ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin