YAKARIŞ

11. BÖLÜM

Duyuruları panoya yapıyorum haberdar olmak için takip edebilirsiniz.

Keyifli okumalar...

"SEN BİR DAHA BENİMLE KONUŞMA EFSUN....GERİ ZEKALI."

"Bırak anne ya sinirliyim.!"

Sezen teyzenin ne dediğini duymuyordum ama Can'a kızıyorlardı.

Dudaklarım titrediğinde sarsıla sarsıla ağlamaya başlamıştım bile.

Hızlıca dış kapıyı kapatıp odama çıktım.

Kapımı kilitleyip telefonumu yatağa attım.

Can ile bir daha konuşmayacaktım.

O da artık bitmişti benim için.

                               ************

Sabah annem bir kaç kere odama geldi ama kapıyı açmadım. Dün duş aldıktan sonra direkt olarak uyumuştum.

Şarjdan telefonu çekip çantama attım.

Parfümümü sıktıktan sonra aynada kendime baktım.

Normaldim.

Son kez her şeyi kontrol edip odadan çıktım. Merdivenlerin başındaki annemle adımlarım durdu.

"Efsun." Yanıma geldi hemen.

"Günaydın aşkım." Yanaklarımı öptü ama benden bir tepki alamadı.

"Günaydın." Dedim sadece.

"Küs müyüz biraz konuşalım mı.? Söz bir daha istemediğim hiçbir şey olmayacak." Bilmiyorum der gibi dudaklarımı büzdüm.

"Sonra konuşalım mı anne." Bir şey demesini beklemeden hızla merdivenlerden inmeye başladım.

"Akşam konuşalım arayacağım." Arkamdan sesleniyordu.

"Tamam."

Arabanın kapısını açıp kucağımdaki poşeti ön koltuğa yerleştirdim.

Tabletim vardı. Yani dün Gamze ve ablamın kırdım sandığı tabletim.

Can'ın tabletini kırmıştım ve o iki geri zekalının gözleri parlamıştı.

Planımdan haberleri olmadığı için onlara sadece gülüyordum.

Ön kapıyı kapatıp kendi tarafıma geçeceğimde abimin sesiyle arkamı döndüm.

Gözlerimi kısıp ona ve yanındaki kadına baktım.

Gamze.

Bir elinde simit bir elinde telefon bir şey yapıyordu. Güldüm ikisine bakıp.

Biraz daha etrafa bakındım Ateş ya da ablam var mı diye.

Bir kaç adım atıp abimin yanına yaklaştım.

"Aferin sözümü dinliyorsun." Dedim arkasındaki Gamze'den bahsederek.