Tİ AMO

6. Bölüm

Ailemi öldürdüğü yetmiyor gibi bir de en yakın arkadaşımla aldatmıştı resmen... Tabii sadece Selim'i suçlamamak gerek. Derya'nın da sürekli Selim'e bakmasından anlamalıydım zaten.

Hayatınızda böyle biri olsa siz ne yapardınız? Ben artık gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum...

Düşünsenize, sevgiliniz var ve siz bir süre sonra öğreniyorsunuz ki; hem ailenizi öldürmüş, hem sizi yakın arkadaşınızla aldatıyor, hem de seviyormuş gibi davranıyor.

Siz ne yapardınız?

Benim tek yapabildiğim şey ağlamaktı.

Hıçkırıklarımı tutamamaya başladığım zaman evden hızlı adımlarla ayrıldım. Bardaktan su boşalırcasına yağmur yağan sokağa göz gezdirdikten sonra kaldırıma doğru ilerledim ve oturup düşünmeye başladım.

Sevmiştim Selim'i,
sevilmeyecek biri olsa bile.

Güvenmiştim Selim'e, güvenilmeyecek biri olsa bile.

Güvenmek.

Zaten çoğu genç kızın hatası da bu değil miydi?

Kısacık bir hikayemiz vardı Selim'le, ama o bile bana iyi geliyordu. Bazen birbirimize sinirleniyorduk, sorunlarımız oluyordu ama yine de sevmiştim.

O da sevdi sanmıştım.

Yaptığı bazı hareketlerden dolayı çoğu zaman "Sevdiğime emin değilim" diye düşünsemde artık anlıyordum ki, sevmiştim.

Ama değmiş miydi?

Hayır.

Bir insanın midesi bunu nasıl kaldırabilirdi? Hayatımda tanıyabileceğim en iğrenç kişiyle birlikte olmuştum. Ve bu benim duyabileceğim en büyük pişmanlıktı.

Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim ve cebimden telefonumu çıkardım.

Alexandre ile konuşmam gerekiyordu. Selim'in hakkından tek o gelirdi.

Hiç tereddüt etmeden aradım.

1..

2..

3. çalış derken, açmayacağını anlamıştım. Belki açar diye biraz daha bekledim ama açmadı. Tam telefonu kapatacakken telefondan biraz türkçesi bozuk ve mayhoş sesi geldi.

"Ne var?" diye sordu sert bir şekilde.

"Alexandre?"

Cevap gelmedi. O bir şey demeyince daha çok sinirim bozulmuştu. Hıçkırıklarımın arasından zar zor tekrar:

"Alexandre..."

Sadece ismini sayıklıyordum. Devamı asla gelmiyordu, getiremiyordum.

"Neden ağlıyorsun?" diye sordu.

"Beni alır mısın lütfen?
Konuşalım."