kings vs jesters ✔︎

on yedi

Yeosang ve Suji'yi bırakıp Seul'e geri döndüğümde evdeki sessiz, gergin ortam hala varlığını sürdürüyordu. Wooyoung Mingi ile konuşmuyor, Mingi ise Yunho'ya uzak davranıyordu.

Kendi aramızda büyük bir kutuplaşma vardı yani kısaca.

Seonghwa genel olarak ortamı yumuşatmaya çalışsa da Mingi ve Yunho normalde de kendisini sevmediği için çabaları pek de işe yaramıyordu.

Evdeki bu gerginlik zaten boğucuydu ama bu sabah evden çıkmamın asıl nedeni bu gerginlik değildi.

Mingyu ile buluşacaktım.

Haftalar önce kendisine deneyip satması için verdiğim uyuşturucuları beğenmişti. Öyle ki hem satışını sağlıyor hem de kendisi kullanıyordu. Mingyu'nun bu ciddi bağımlılığının uyuşturucumun satışı konusunda yardım sağlayacağını biliyordum.

Arabadan indiğim gibi yanıma gelen adama anahtarı verdim. Çalışanları artık beni de tanır olmuştu, o yüzden geldiğimi gördükleri gibi yardımcı oluyordular.

Yeosang ve Suji de bugün dönecekti. Suji'nin nakil ameliyatından sonra düzenli gittiği kontrolleri vardı ve bugünküyle beraber üç kontrolü daha kalmıştı. Yeosang'ın annesi pek de iyi durumda değildi ve sabah konuştuğumuzda bana Daegu'da kalmaya karar verdiğini söylemişti.
Suji için de daha iyi bir karardı bu elbette. Bizim aramızda düzgün bir çocukluk geçirebilmesi pek de mümkün değil gibiydi sonuçta. Yeosang ben gelene kadar diğerlerine de bu kararını söylemiş olurdu muhtemelen.

Mingyu bahçede otururken beni gördüğünde elimdeki çantayı havaya kaldırdım. Bugün uyuşturucu planımızın sonuna yaklaştığımız gündü aslında. Çantadaki mücevherleri ona verecek, yeni bir uyuşturucum olduğunu söyleyecektim.

Solumdaki evin camına baktığımda içerde oturan kadını görene kadar aklımda sadece bu plan vardı daha doğrusu.

Koltukta oturmuş yanında duran kutudaki takıları deneyen kadının Seori olduğunu fark ettiğimde çok kısa bir anlığına tökezler gibi olmuştum.
Farklılık olduğunu fark ettirmemeye çalışıp tekrar yürüdüm ama aklımda son birkaç haftadır olan olaylar dönmeye başlamıştı
bile.

Mingi'nin Yunho'ya mücevherlerin bir kısmını verme planını hatırladım sonra. Belki de Seori bu planı Mingyu'ya söylemişti. Sonuçta Mingyu bu planı bilmiyor olsaydı bizimkilerin mücevherlerin yerinden haberi olmadığına inanırdı.

Seori'nin evden gitme vakti gelmişti anlaşılan.

Geri döndüğüm gibi bu işle ilgilenmeyi aklıma yazıp Mingyu'nun yanına oturdum. Önceki seferden tanıdığı çantayı işaret etti hemen.

Direkt ona verdim çantayı. Dolandırmaya falan gerek yoktu. Her şey bir an önce olup bitsin istiyordum. Yıllardır başımızda bu gerginlikle yaşamak gittikçe daha da zor ve yorucu olmuştu.
Hepimizin bu beladan kurtulmaya ihtiyacı vardı.

Çantayı açıp içindekilere baktı. Hepsine göz attı tek tek. Yıllar önce ortağının topladığı tüm mücevherleri ezbere biliyordu, eksik varsa bunu anında fark edebilirdi.

Eksik olmadığından emin olduğu gibi çantayı kapatıp koltukta yanındaki boş kısma koydu. "İçecek bir şey?" diye sordu. İstediği şeyi elde ettiği için keyfi yerine gelmişti.

"Gerek yok."

"Emin misin? Benim kız kokteyl hazırlamada baya iyidir." Benim kız? İğrenç bir ifade. Rahatsızlık duysam da belli etmemeye çalışarak tekrar hayır dedim. Ama elbette bu bahsettiği kızın kim olduğunu sormayı ihmal etmemiştim.

"Kız? Seori. Ah, hani şu sizin evde kalan." dedi pişkin pişkin gülerek.

"Seninle çalıştığını bilmiyordum." diye karşılık verdim gülüşüne.