KALBİMİN ESİRİ ~BERDEL~

7. Bölüm/ Kaçış Planı

Kalbimin Esiri ~Berdel

7.Bölüm= Kaçış planı

Kapı çalmadan içeri giren kişilere fena halde öfkelenirken, kendisi kapıyı çalma zahmetinde bulunmadan direkt odaya dalmıştı. O esnada yatağın bir kenarına yığılmış mendillere, ardından defol dercesine bakan kadına baktı. Bu kadın daha fazla bakmamış zaten nefret ettiğinden öfke kusmuştu.

"Sen ne diye gelirsin odama!"

"Dur dur hoşuna gidecek bir şey için geldim." Mehra ağlayan kadının gözyaşlarını hiçe sayarak oturağı kırmızı demirden olan sandalyeye oturdu. Ağlayan kadın ona anlatılmaz bir bakışla bakıyordu. Her an saldırıcak bir aslan gibi. Bu bakışları zerre umursamıyordu Mehra. Zaten Mehra'nın tek derdi bu konaktan kurtulmaktı. Bacak bacak üstüne atıp kollarını göğsünde bağlarken etrafı süzdü. Sade ve cansız bir odaydı. Bir yatak bir dolaptan ibaretti. Neyse ki kaldığı oda bu kadar sadelikten ibaret değildi.

"Ne o benim hoşuma gidicek olan şey?"

Mehra son olarak yerdeki halıya baktıktan sonra ona konuş dercesine adeta yalvaran kadına baktı.

"Kocama aşık olduğunu biliyorum."

Lalin'in gözleri hiç açılmadığı gibi açılmıştı. Bu kadın da kimden, nerden duymuştu. Yoksa annesi mi, annesi demezdi ki. Yoksa Hümeyra mı, 'ah Hümeyra' diye feryat etti içinden.

"Ö-öyle bişiy yok." Kıpkırmızı kesilmişti yüzü. Sesi ise titriyordu. Ah eğer sevdiği, küçüklükten beri sevdiği adam duyarsa işte o zaman utançtan kafasını kaldıramazdı. Tekrar, 'öyle bir şey yok' dedi tek fark kekelemeden söyleyebilmesiydi.

Mehra alaylıca sırıttı. "Öyle bir şey var. Eğer istersen aradan çekilirim."

Lalin bu sözleri kâle almadığı gibi bu kadının delirdiğini düşünüyordu. Göz ucuyla süzünce koca bir hayal kırıklığıyla baş başa kalmıştı. Yakından daha da bir güzeldi. Fena hâlde kıskanmıştı. Sevdiği adamın gülünce daha bir güzelleşen bu kadına aşık olmamasına ihtimal bile vermiyordu. Tıpkı o da sevdiği adam gibi gülünce daha bir güzel oluyordu.

"Sen benle oyun oynarsın amma benim senin oyununa kanacak vaktim yok. De şimdi çık git!"

Mehra eliyle saçlarını savurarak ayaklandı. Hafiften eğilerek göz teması kurdu.

"Ben ağa bozuntusunu sevmiyorum. O da beni sevmiyor. Aynı yatakta da yatamıyoruz. O yerde kendine yatak seriyor. Anlayacağın eğer istersen sevdiğin adam kocan olur."

Lalin yüzünün kızarıklığını ve anlamsız bakışlarını bir kenara bırakıp heyecanla ayaklandı.

"Doğru mu dersin? Sevmez seni. Aynı yatakta yatmadız mı?"

Mehra bastıra bastıra 'hayır' deyince Lalin'in gözyaşları silindi. Umutsuz yüreğine umut yeşerdi. Gülmeyen yüzü güldü.

"Ne istersen yapayım yeter ki Mirkan kocam olsun." Seviyordu hem de hiç olmadığı kadar çok seviyordu. Seven insan sevilmek isterdi. Karışıklık görmek isterdi. Lalin sevdiği adam tarafından ne sevilmişti ne de karşılık görmemişti. Şimdi sevdiği adamın karısı geçmiş ona onun kocası olabileceğini söylüyordu. Lalin pürdikkat dinledi.

"Eğer ağa bozuntusunu istiyorsan benim aradan çekilmem gerek. Şimdi benim bu konaktan çıkmam gerek."

"Sonra."

"Sonrasını sonra düşünürüz. Şimdi bana yardım ediceksin. Akşam vaktinde buradan kaçıcağım. Herkesin uyumasını bekleyeceğiz. Bir tek sen ben ve dışarıdaki korumalar uyumamış olacak. Sen kapı önündeki adamlara karnının ağrıdığını söyleyip bir tanıdığına yollayacaksın. Bende fırsattan istifade hızla konaktan çıkacağım. Sonra sen ağa bozuntusuna n'aparsan yap. Oldu mu?"