KALBİMİN ESİRİ ~BERDEL~

2.Bölüm/Berdel

KALBİMİN ESİRİ ~BERDEL

2.Bölüm= Berdel

"Kaçmış! Kaçmış! Kaçmış!" Hazani konağını inleten kuşkusuz; evhamlı bir o kadar da fesat olan Lalin olmuştu. Lalin erkenden kuzeni Şilan'ın odasına girmiş, pencerenin açık oluşunu görünce sözleriyle konağı inletmişti. Duyduğu sözlerle tüm konaktaki herkesi en küçük yaşta olan ikiz kuzenlerini dâhi başına toplamıştı. Tabii bu sese ilk ulaşan nasıl uyandığını dâhi bilemeyen Mirkan olmuştu. Mirkan alel acele yataktan çıkmış, hızla sesin geldiği yöne doğru koşmuştu. Korktuğu şuydu ki, cırtlak sesiyle bağıran kişinin kastettiği 'kaçmış' kelimesinin kardeşine ait olma korkusuydu. Tahmin ettiği gibi ses kardeşinin odasından geliyordu. Kardeşinin yatağının üzerinde oturup vahvahlanan kuzeni onu görünce konuşmuştu.

"Mirkan bacın kaçmış!"

"Lalin bağırıp durma, dedemgili başına toplayacan. Hem ne kaçmasından bahsediyorsun." Ve genç adamın korktuğu olmuştu. Hazar Hazani odaya adım atmıştı.

"Nee oluyo burada! Kim kaçmış!"

Lalin hiç bu denli olacağını tahmin etmemişti. Amcalarını, babasını, kuzenlerini, yengelerini ezcümle tüm sülalesini başına, Şilan'ın odasına toplamıştı. En küçük ikiz kuzenleri dahi odaya adım atmış, ikisi bir ağızdan, "ablam mı kaçmış yoksa?"
diye sormuşlardı.

'Ya kaçmadıysa' diye geçirdi içinden Lalin. İşe o vakit dedesi yalan atmaktan onu mahzene tıkardı. Düşünmeye fırsat kalmadan bir ses yükseldi. Bu sefer dedesi değil babası şiddetle sormuştu.

"Dedenin cevabını yanıtlasana. Kim kaçmış Lalin?"

Lalin sevdiği adamın sus dercesine bakışıyla rastladı. Evet böyle bir durumda ilk olarak sevdiği adama yani Mirkan'a gitmeliydi. Bunu çözebilecek biri varsa o da Mirkan idi. Ki tüm Hazani torunları sorunlarına çözüm için Mirkan'a dert yanarlar, Mirkan da çözerdi. Lalin bu fırsatı nasıl tepmişti, kendine kızarken devamlı ardı ardına sorulan sorularla bir çare cevap verdi.

"Kaçan Şilan yok dede yok. Kaçmış işte."

Buz kesmişti herbirinin yüzü. Ne yani Hazani'lerin torunu Şilan kaçmış mıydı? Ama kimle? Her biri buz kesmiş ifadeleriyle soluk alırken, zihinlerinde canlanan senaryolarla adeta dona kalmışlardı. Görünen o ki kan dökülecekti!

"Abuk sabuk konuşma kaçmaz benim bacım. Kiminle kaçar, tanımaz etmez kimseyi." Herbirini elleriyle önünden açıp kuzeni Lalin'in canını acıtırcasına kolundan tutup ayaklandıran Asral'dı. Kızının can çekişini gören Hazani Asral'ı eliyle itekledi.

"Asral kızıma bir daha dokunursan elini kırarım."

Mirkan kardeşini tutup geri çekti. Babasına ve anasına baktı. Her ikiside olmaz öyle şey dercesine başlarını sallıyorlardı.

"Ablam ölecek mi?" Bu ikiz kardeşlerinden gelen bir soruydu.

"Hümeyra ikizlere derslerini gösterecektin. Hadi çıkın gidin." Kardeşlerini bu odadan uzaklaştırmak isteyen Mirkan'ın bu sözlerini işitmiyordu bile Hümeyra. Dün kuzeninin söyledikleri sözler canlanıyordu zihninde. Uyuşmuş ellerini kıbırtmaya çalıştı. Ne yani Şilan aşık olduğu adama mı kaçmıştı?

"Ne bekliyonuz çıkıp arayak." Sözü dinlenen Hazar Hazani'nin lafını hiçe saymak olmazdı. Oğulları, gelinleri, torunları hızla çıkarken bir tek Mirkan ve hem yaşıt kuzeni Adar kalmıştı.

"Belki kaçmamıştır." Dedi Adar sakinlikle kuzeni Mirkan'ın omuzuna elini dayayarak.

Mirkan dünkü anı anımsadı. Kardeşinin Depraji konağının önündeki adama nasıl baktığını, adımın gelip, 'selam Şilan' diyişini hatırladı. Ah durdurmalıydım, daha fazla öğüt vermeliydim diye içinden kendine fena halde kızarken, neredeyse ağlamak üzere olan katran karası gözlerini yumup, "kaçtı!" dedi hüzünle başını eğerek.